Δήλωση Αλληλεγγύης στους αγωνιστές του κινήματος κατά των πλειστηριασμών -Δίκη 8/10/24

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ την Τρίτη 8 Οκτώβρη 2024, στις 10.30π.μ. στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Η συλλογή υπογραφών (ονοματεπώνυμο, επάγγελμα, ιδιότητα) συνεχίζεται στα:

agapitos3@gmail.com
ismilios@gmail.com
gkreasidis@gmail.com

ΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
στους αγωνιστές του κινήματος κατά των πλειστηριασμών που δικάζονται στις 8/10/24

Εμείς οι εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές και συνταξιούχοι που υπογράφουμε –θύματα κι οι ίδιοι της αντιλαϊκής πολιτικής που εδώ και 1,5 δεκαετία στερεί από τον λαό βασικά κοινωνικά δικαιώματα–θέλουμε σήμερα και με την υπογραφή να δηλώσουμε την αλληλεγγύη μας στους 5 αγωνιστές του κινήματος κατά των πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας που δικάζονται στο μονομελές εφετείο κακουργημάτων(!) Θεσσαλονίκης. Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι τη στιγμή που έχουν ασυλία τα κοράκια τραπεζών και funds κι όλοι αυτοί που καταληστεύουν το λαϊκό εισόδημα και τα δημόσια αγαθά, διώκονται αυτοί που αγωνίστηκαν για την προστασία της λαϊκής κατοικίας και μικρής περιουσίας.

Την Τρίτη 8 του Οκτώβρη πραγματοποιείται μια ακόμη δίκη για τους αγώνες τους κινήματος κατά των πλειστηριασμών το 2016-2018. Ο Ηλίας Σμήλιος (δάσκαλος, γραμματέας του Δ.Σ. του Ζ΄Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης και δημοτικός σύμβουλος Αμπελοκήπων-Μενεμένης), Θανάσης Αγαπητός (συνταξιούχος, πρόεδρος της Ένωσης Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης και πρ. περιφερειακός σύμβουλος Κεντρ. Μακεδονίας), Ζήσης Κλεισιάρης (δικηγόρος, πρ. μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης), Γρηγόρης Σκουλάς (συνταξιούχος, μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Συνταξιούχων «Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ») και ο Μάκης Αναγνώστου (εργάτης, μέλος του Σωματείου Εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕ.) κατηγορούνται γιατί συμμετείχαν στη διαδήλωση ενάντια στους πρώτους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς στην Θεσσαλονίκη, στις 7 Μαρτίου 2018 και γενικότερα για τη συμμετοχή τους στις μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια στο Ειρηνοδικείο και στα συμβολαιογραφικά γραφεία, στήνοντας ασπίδα προστασίας για το σπίτι και τη μικρή περιουσία φτωχών λαϊκών οικογενειών από τα αρπακτικά των τραπεζών και των funds.

Η παραπομπή τους σε δίκη και οι κατασκευασμένες κατηγορίες, με τη μετατροπή του θύτη σε θύμα, αποτελούν πρόκληση για τα δημοκρατικά δικαιώματα και είναι καθαρά πολιτικές διώξεις που ασκούνται στα πλαίσια μιας οργανωμένης προσπάθειας εκφοβισμού της κοινωνικής πλειοψηφίας και αποδυνάμωσης της λαϊκής αντίστασης. Σε μέρες που η ακρίβεια έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, που εικόνες εξαθλίωσης της λαϊκής οικογένειας γίνονται όλο και πιο συχνές ενώ ταυτόχρονα πλειστηριασμοί (15.000 μέχρι το τέλος του χρόνου!) και εξώσεις φαίνεται ν' απειλούν όλο και περισσότερους, η άγρια καταστολή των κοινωνικών αγώνων, η στοχοποίηση των αγωνιστών, οι διώξεις και οι δίκες επιδιώκουν να περάσουν το μήνυμα ότι κάθε αντίσταση είναι μάταιη και δεν υπάρχει εναλλακτική στην κοινωνική βαρβαρότητα. Γι' αυτό και η δίκη των 5 αγωνιστών μας αφορά όλους, κάθε άνθρωπο που βλέπει την απειλή για το ψωμί, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια που έρχεται από την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.

Συμπαρατασσόμαστε με το κίνημα αλληλεγγύης και ζητάμε και εμείς την αθώωση και πλήρη απαλλαγή από κάθε κατηγορία των 5 μελών του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Θεσ/νίκης και του κινήματος κατά των πλειστηριασμών που δικάζονται στις 8/10/2024.

Διεκδικούμε την προστασία της λαϊκής κατοικίας με την κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου των πλειστηριασμών από το 2015 μέχρι σήμερα, την καθιέρωση του ακατάσχετου της πρώτης κατοικίας και τη διαγραφή των λαϊκών χρεών προς τράπεζες, κράτος, δήμους και (πρώην) ΔΕΚΟ.

ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ!

1. Αγγελοπούλου Βασιλική, φοιτήτρια Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ
2. Αγγελοπούλου Νίκη, φοιτήτρια Νομικής ΑΠΘ
3. Αγοραστού Λήδα, θεατρολόγος, δημοτική σύμβουλος Αμπελοκήπων-Μενεμένης με την «ΑΝΥΠΑΚΟΗ»
4. Αθανασιάδης Αλέξανδρος, φοιτητής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΑΠΘ
5. Αθανασιάδου Αντωνία, φοιτήτρια Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών ΠΑΜΑΚ
6. Αθανασίου Μανόλης, Δρ. Χημικός Μηχανικός ΕΜΠ, Μέλος ΔΣ Συνδέσμου Εργαζομένων ΑΣΠΡΟΦΟΣ – θυγατρική της HELLENiQ ENERGY (πρώην ΕΛΠΕ)
7. Αλεμίδου Θώμη, εκπαιδευτικός, μέλος Δ' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
8. Αλεξάτος Γιώργος, συγγραφέας-ιστορικός
9. Αλεξίου Δημήτρης, μέλος ΣΜΤ Μακεδονίας
10. Αλεξόπουλος Δημήτριος, Μέλος του Σ.Φ. Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων Μηχανικών
11. Αλπάς Αλέξανδρος, Συνταξιούχος εκπαιδευτικός
12. Αναγνωσταράς Γιάννης, πρόεδρος συλλόγου Γλυφάδας Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης
13. Αναγνωστόπουλου Κυριακή, συνταξιούχα νοσηλεύτρια
14. Ανάπαλης Παναγιώτης, δάσκαλος ΕΑΕ, μέλος του Ζ΄Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
15. Αναστασιάδης Νικόλαος, Εκπαιδευτικός, μέλος της Β΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
16. Αναστασιάδου Βάσω, δασκάλα, μέλος Στ ΣΕΠΕ Θεσ/νίκης
17. Αναστούλης Παύλος, ιδιωτ. υπάλληλος, πρ. δημοτικός σύμβουλος Βύρωνα
18. Ανδρεανίδου Χριστίνα, δασκάλα στο 8ο Δ.Σ. Σταυρούπολης, μέλος του Ζ΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
19. Ανδριά Σίσσυ, δασκάλα, μέλος του Ζ΄ Συλλόγου Π.Ε. Θεσσαλονίκης
20. Ανδριώτης Σπύρος, Διοικητικό Προσωπικό ΕΚΠΑ, Ειδικός Γραμματέας Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού ΕΚΠΑ
21. Αντάρας Λάμπρος, αρχιτέκτονας, μέλος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Θεσσαλονίκης
22. Αντωνίου Δημήτρης, γεν. γραμματέας Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού ΕΚΠΑ και μέλος Κ.Σ. Ο.Δ.Π.Τ.Ε
23. Αντωνόπουλος Παύλος, Οργανωτικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών (ΠΕΣΕΚ)
24. Αποστολίδου Κατερίνα, ψυχολόγος
25. Αρκομάνης Κωνσταντίνος, φοιτητής ΤΕΦΑΑ ΔΠΘ
26. Αρσένης Διονύσης, δάσκαλος 5ου Δ.Σ. Σταυρούπολης, μέλος του Ζ΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
27. Ασβεστά Ειρήνη, νηπιαγωγός, μέλος Δ.Σ. του ΣΕΠΕ Καβάλας
28. Ασημακοπούλου Νίκη Ελένη, νηπιαγωγός, μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΠΕ « Ο Μακρυγιάννης»
29. Ασπράγκαθος Απόστολος, μηχανολόγος μηχανικός, μέλος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας
30. Αυγουστίνου Μαρίνος, φοιτητής νομικής ΑΠΘ
31. Αυτζίδου Σοφία, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΑΠΘ
32. Βάιας Μιχάλης, εκπαιδευτικός, μέλος του Δ.Σ. του Β΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
33. Βαϊνας Παντελής, μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ και αντιπρόεδρος του ΣΕΠΕ Αιγάλεω
34. Βασιλάτου Βίκυ, μέλος του Δ.Σ. της Δ΄ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής
35. Βασιλειάδης Δημήτρης, ιδιωτικός υπάλληλος, μέλος της δημοτ. κίνησης Αμπελκήπων-Μενεμένης «ΑΝΥΠΑΚΟΗ»
36. Βασιλειάδου Δέσποινα, δασκάλα, μέλος του ΓΣ της ΕΔΟΘ-Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ Θεσσαλονίκης
37. Βασιλειάδου Πέλα, εκπαιδευτικός ΠΕ60, 3ο Νηπιαγωγείο Μενεμένης
38. Βασιλείου Κατερίνα, γυμνάστρια, μέλος θεατρικής ομάδας «Παραβάτες της Σκηνής»
39. Βασιλοπούλου Νικολέτα, φοιτήτρια Χημικού ΑΠΘ
40. Βασιλοπούλου Νότα, διοικητικός υπάλληλος ΟΠΕΚΑ, πρόεδρος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής και του Δ.Σ. του Πανελληνίου Συλλόγου Εργαζομένων ΟΓΑ (ΟΠΕΚΑ – ΕΦΚΑ)
41. Βάσσου Κική, μέλος Λαϊκής Συνέλευσης Κολωνού – Ακαδημίας Πλάτωνος – Σεπολίων
42. Βατσάκη Γεωργία, συνταξιούχος δασκάλα
43. Βαφειάδου Ελένη, Δημοτική Σύμβουλος Περιστερίου, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Αττικής και της Διοικούσας ΤΕΕ
44. Βέζου Θάνια, νηπιαγωγός, γραμματέας του Σ.Ε.Π.Ε.Νέας Σμύρνης
45. Βέλλιος Λάμπρος, φοιτητής Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών ΠΑΜΑΚ
46. Βενιανάκης Κώστας, επαγγελματίας
47. Βενιός Ανδρέας, Εκπαιδευτικός Δ.Ε., Θεσσαλονίκη
48. Βεργιώτη Ελεονώρα, δασκάλα, μέλος ΣΤ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
49. Βέργος Λεωνίδας, φιλόλογος
50. Βερικούκης Νικόλαος, συνταξιούχος γεωπόνος
51. Βερικούκης Χρήστος, αγρότης
52. Βλαχάκη Ευσταθία, νηπιαγωγός, γραμματέας του Σ.Ε.Π.Ε. Λαγκαδά
53. Βλαχομήτρος Δημήτρης, μέλος ΔΣ Σωματείου Συνταξιούχων "Η Συσπείρωση", πρ. Δημοτ. Σύμβουλος με το «Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής Θέρμης»
54. Βλάχου Ελένη, συνταξιούχα δασκάλα, μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης (Ε.Σ.Ε.Θ.)
55. Βουρτσάκη Βάνα, συντ. εκπαιδευτικός-συγγραφέας-σκηνοθέτης, πρ. πρόεδροε Γ΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
56. Βράνας Κωνσταντίνος, εκπαιδευτικός, μέλος του Β΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
57. Γαζάκης Αντώνης, εκπαιδευτικός, γραμματέας της Α' ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης
58. Γαζανός Στέλιος, Φοιτητής Νομικής ΔΠΘ
59. Γαϊτανίδου Άννα, μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων Ειδικής Αγωγής (ΣΕΜΙΣΕΑ)
60. Γαλάνης Μιχάλης, μέλος του Δ.Σ. της Γ ΕΛΜΕ Δυτ. Αθήνας
61. Γαλατάς Ζώης, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Νομού Ιωαννίνων
62. Γανιάρη Ιφιγένεια, συνταξιούχος εκπαιδευτικός
63. Γεροντίδης Μάκης μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εφοριακών Ημαθίας Πέλλας Πιερίας
64. Γεωργάκα Φανή, ΤΕ Εφοριακός
65. Γεωργιάδης Άλκης, φοιτητής Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ
66. Γεωργίου Μαρία, ΠΕ60, μέλος του Συλλόγου Π.Ε. Υπαίθρου ανατολικής Θεσσαλονίκης
67. Γεωργόπουλος Αλέξανδρος, ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ
68. Γιαγκούδη Λεμονιά, Γυμνάστρια, μέλος του ΣΕΠΕ Υπαίθρου Θεσσαλονίκης
69. Γιαλένιου Μαρία, εκπαιδευτικός, μέλος ΣΥΚΠΕΒΕ Θεσσαλονίκης
70. Γιάμπαστος Βασίλης, δάσκαλος, ταμίας του Σ.Ε.Π.Ε. Λαγκαδά
71. Γιανκα Ελευθερία, εκπαιδευτικός ΠΕ60, 3ο Νηπιαγωγείο Μενεμένης
72. Γιαννάτου Κική, μέλος της Γ ΕΛΜΕ Δυτ. Αθήνας
73. Γιώτη Λαμπρίνα, Αναπλ. Καθηγήτρια ΑΠΘ
74. Γκανούδη Ανδριάνα, φοιτήτρια Διεθνών Ευρωπαϊκών Σπουδών ΠΑΜΑΚ
75. Γκαντώνα Μαλαματή,εκπαιδευτικός, μέλος της Ε΄ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής
76. Γκαραγκάνης Τάσος, δάσκαλος, μέλος του Δ.Σ. της ΔΟΕ
77. Γκενίδου Τασούλα, συνταξιούχος, πρ. γραμματέας του συλλόγου εργαζομένων ΟΤΑ νομού Θεσσαλονίκης
78. Γκικουρία Αΐντα, εκπαιδευτικός, ταμίας ΣΕΠΕ "Ο Περικλής"
79. Γκιουλουμίδης Γιώργος, δάσκαλος, μέλος Δ.Σ. του ΣΕΠΕ Υπαίθρου Θεσσαλονίκης
80. Γκλαρνέτατζης Γιάννης, πρόεδρος Σωματείου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Ν. Θεσσαλονίκης
81. Γκλαρνέτατζης Νίκος, δάσκαλος, μέλος του Δ.Σ. του Ε' Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
82. Γκουλιώνης Στέφανος, ΠΕ70, μέλος του ΣΕΠΕ Τρικάλων
83. Γραβάνης Γρηγόρης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός
84. Γρηγοριάδου Ελισάβετ, φοιτήτρια Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών ΠΑΜΑΚ
85. Γρόλλιος Γιώργος, ομότιμος καθηγητής Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης ΑΠΘ
86. Δαμίγου Κυριακή, εκπαιδευτικός, μέλος του Β΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
87. Δασκαλάκη Όλγα, δασκάλα, Γραμματέας του ΣΕΠΕ "Δ. Γληνός "
88. Δέδος Γεώργιος, ΠΕ25, 3ο Νηπιαγωγείο Μενεμένης
89. Δέση-Λουκά Χριστίνη, γραμματέας Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών
90. Δινοπούλου Βαγγελίτσα, δασκάλα, μέλος ΓΣ ΑΔΕΔΥ και μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΠΕ «Ηρώ Κωνσταντοπούλου»
91. Δούκα Ευαγγελία, δασκάλα,αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του ΣΕΠΕ «Ηρώ Κωνσταντοπούλου»
92. Δούμιτσα Νικολέτα, φοιτήτρια Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΑΠΘ
93. Δούρβας Αργύρης, ΠΕ70, μέλος Γ' Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Θεσ/νίκης «ΠΛΑΤΩΝ»
94. Ελαφρός Γιάννης, δημοσιογράφος
95. Εμμανουηλίδης Γιάννης, Φοιτητής ΤΕΦΑΑ ΔΠΘ, νέος εργαζόμενος στον επισιτισμό
96. Εμμανουηλίδου Γεωργία, φοιτήτρια Ιατρικής ΑΠΘ
97. Ευθυμιάδου Αναστασία, εκπαιδευτικός, μέλος του Β΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
98. Ζαγανίδης Χρήστος, εκπαιδευτικός, πρόεδρος της Ε' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης και μέλος του Γ.Σ. της ΕΔΟΘ/ΝΤ ΑΔΕΔΥ Θεσσαλονίκης
99. Ζαμπετάκη Χριστίνα, Φοιτήτρια Νομικής ΔΠΘ
100. Ζατραζέμης Αντώνης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός
101. Ζαφειριάδου Βέρα, δασκάλα, μέλος του Δ.Σ. του Γ´ ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης
102. Ζήκος Αποστόλης, εργαζόμενος στις τηλεπικοινωνίες, μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων
103. Ζήσης Δημήτρης, Δάσκαλος, μέλος ΣΕΠΕ Σαλαμίνας
104. Ζίχναλης Θανάσης, φοιτητής Χημικού ΑΠΘ
105. Ζουλούμης Παναγιώτης, Φοιτητής Ιστορίας-Εθνολογίας, Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητών Ιστορίας και Εθνολογίας ΔΠΘ "Ηρόδοτος"
106. Ζώης Βασίλειος μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΠΕ Τρικάλων
107. Ζωίδου Αλεξία, εικαστικός ΠΕ08
108. Ηλίας Κωνσταντίνος, Οικονομολόγος, πρ. Δημοτικός Σύμβουλος Αμπελοκήπων-Μενεμένης με την «ΑΝΥΠΑΚΟΗ»
109. Ηλίας Νίκος, πρώην μέλος της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων
110. Θεοδοσάκης Νικόλαος, Dr. rer pol Γεωγράφος Οικονομολόγος
111. Θεοδωρίδου Ευδοξία, ταμίας Γ ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης
112. Θεολόγου Σταύρος, νοσηλευτής ΓΝΑ "Ευαγγελισμός" , μέλος στο Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή των Υγειονομικών
113. Ισίδου Ιωάννα, Δημόσιος υπάλληλος, Πτυχιούχος του τμήματος Θεάτρου ΑΠΘ
114. Ιωαννίδης Τάσος, πρόεδρος της Α ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής (Ελευσίνα)
115. Ιωαννίδου Κατερίνα, δασκάλα, μέλος του ΣΕΠΕ Χαλκιδικής
116. Ιωαννίδου Κική, βρεφονηπιοκόμος, μέλος της Εκτελ. Επιτροπής της ΕΔΟΘ-Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ
117. Ιωαννίδου Παναγιώτα, μέλος της Ε ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής
118. Ιωάννου Αναστάσιος, συνταξιούχος σιδεράς
119. Ιωάννου Κωνσταντίνος, δάσκαλος, μέλος του ΣΕΠΕ Αιγάλεω
120. Καββαδάς Αποστόλης, Φοιτητής ΤΕΦΑΑ ΔΠΘ
121. Καγκέλης Γεώργιος, εκπαιδευτικός, μέλος του Β΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
122. Καδής Γιάννης, επαγγελματίας
123. Κακκαβάς Δημήτριος, φοιτητής, μέλος του ΔΣ του συλλόγου φοιτητών Φυσικού Πάτρας
124. Καλαμάρη Φερενίκη, συνταξιούχα εκπαιδευτικός, πρ. μέλος Ζ΄ ΣΕΠΕ Θεσ/νίκης
125. Καλαμπάκα Φιλιώ, εκπαιδευτικός ΠΕ60, 3ο Νηπιαγωγείο Μενεμένης
126. Καλημερίδης Γιώργος, δάσκαλος, μέλος Ζ΄ Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε Θεσ/νίκης
127. Καλουδάς Χρήστος, φοιτητής, μέλος Συλλόγου Φοιτητών Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΑΠΘ
128. Καλούσης Ακρίτας, εκπαιδευτικός ΠΕ78, μέλος της ΕΛΜΕ Πειραιά, πρ. μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ
129. Κανάρης Θανάσης, μέλος Δ.Σ. Ένωσης Συνταξιούχων Εκπ/κών Θες/νίκης
130. Κανταράς Τάσος, συγγραφέας, πρώην μέλος Δ.Σ. ΚΕΔΕ
131. Κανταρτζής Χρήστος, φοιτητής Πληροφορικής ΠΑΜΑΚ
132. Καπακτσής Αλέξανδρος, δάσκαλος, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Υπαίθρου Θεσ/νίκης
133. Καπακτσής Δημήτρης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός
134. Καπέτα Θεοπίστη, εργαζόμενη, μέλος δημοτ. κίνησης «ΑΝΥΠΑΚΟΗ» Αμπελοκήπων-Μενεμένης
135. Καπέτης Δημήτρης, εκπαιδευτικός. γραμματέας της Γ' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
136. Καραβάκος Βασίλης, εκδότης
137. Καραγεώργου Εύη, φοιτήτρια Νομικής ΑΠΘ
138. Καραγιώργου Δέσποινα, αναπληρώτρια δασκάλα παράλληλης στήριξης, μέλος του Σ.Ε.Π.Ε. Αθήνας «Μακρυγιάννης»
139. Καραδάκης Γιώργος, δημόσιος υπάλληλος, μέλος του Συλλόγου Μον. Διοικητικών Υπαλλήλων Σιβιτανιδείου
140. Καραμάλη Χριστίνα, ελεύθερη επαγγελματίας
141. Καραμήτρου Χρύσα, εκπαιδευτικός στη ΔΙ.Δ.Ε Β΄Αθήνας
142. Καραμπατζάκη Αλίκη, εκπαιδευτικός, μέλος του ΣΕΠΕ Ιεράπετρας «Μ. Λιουδάκη»
143. Καρανικόλα Έφη, φοιτήτρια Νομικής ΑΠΘ
144. Καραφώτης Αντώνης, πρόεδρος του ΣΕΠΕ Ανατ. Αττικής «Κ Σωτηρίου»
145. Καρπουζέλης Νίκος, εργαζόμενος σε βιομηχανία τροφίμων, Αλεξανδρούπολη
146. Καρρά Φωτεινή, νηπιαγωγός, μέλος του Δ.Σ. του Γ΄ Συλλόγου Π.Ε. Θεσσαλονίκης "Ο Πλάτων"
147. Κάσκαρης Γιάννης, δάσκαλος, μέλος του ΣΕΠΕ "ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ", Ν. Θεσσαλονίκης
148. Καστανίδου Μαρία, φοιτήτρια Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ
149. Καταλαργιαννάκη Ελένη, φοιτήτρια, μέλος του ΔΣ φοιτητών Αρχιτεκτονικής πανεπιστήμιου Θεσσαλίας (Βόλος)
150. Κατσανεβάκη Ζαμπία, ΕΔΙΠ ΕΜΠ, μέλος της ΔΕ της ΠΟΣΕΕΔΙΠ ΑΕΙ
151. Κάτσαρης Παναγιώτης, Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Εργαζομένων ΕΛΓΟ – ΔΗΜΗΤΡΑ
152. Κατσαρού Ιωάννα, δασκάλα, πρόεδρος Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Λαγκαδά
153. Κατσέλας Βασίλειος, Πολιτικός Μηχανικός, Μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Θεσσαλονίκης
154. Κατσένης Γιάννης, φοιτητής, μέλος Συλλόγου Φοιτητών Νομικής ΑΠΘ
155. Κατσένης Λεωνίδας, ηχολήπτης
156. Κατσιάβαλος Κωνσταντίνος, Ομότιμο Μέλος του ΤΕΕ, Συνταξιούχος, πρώην Μέλος της Δ.Ε του ΤΕΕ/ΤΚΜ, Μέλος της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ, Ph.D., Μηχανικός Μεταλλείων
157. Κατσιούρα Αικατερίνη, εκπαιδευτικός, μέλος του Β΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
158. Κατσίφη Αναστασία, φοιτήτρια Νομικής ΑΠΘ
159. Καυκιά Βασιλική, εκπαιδευτικός, αντιπρόεδρος του Β΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
160. Κελεσίδης Ιωάννης, Δάσκαλος ΠΕ70, μέλος του ΣΕΠΕ Υπαίθρου Θεσσαλονίκης
161. Κεχαγίδης Ματθαίος, Δάσκαλος, μέλος του Δ.Σ του Στ' ΣΕΠΕ Θεσσαλονικης
162. Κιντσάκη Μαρία, συνταξιούχος εκπαιδευτικός- Θεσσαλονίκη
163. Κοιλάκου Σύλβια, πολιτικός μηχανικός, πρώην μέλος του Δ.Σ. του Ε.Κ.Α.
164. Κοκκίνης Μάκης, ιδιωτικός υπάλληλος, μέλος της Μορφωτικής Κίνησης Αμπελοκήπων
165. Κοκκίνου Δέσποινα, εκπαιδευτικός, μέλος του Β΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
166. Κοκκοκιού Ιουλία, δασκάλα χορού
167. Κολούσιος Αστέριος, συνταξιούχος
168. Κολωνιώτου Αναστασία, δασκάλα, μέλος του ΣΕΠΕ Αργολίδας
169. Κονδύλη Νατάσα, δασκάλα,ταμίας του Δ.Σ. ΣΕΠΕ «Ηρώ Κωνσταντοπούλου»
170. Κοντελές Δημήτρης, εκπαιδευτικός, μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Λάρισας
171. Κοντογιάννη Μαριλένα, ΕΛΜΕ Θεσπρωτίας
172. Κοντούλης Γιώργος, επαγγελματίας,
173. Κοντοφάκας Θανάσης, δάσκαλος, μέλος του Δ.Σ. του Σ.Ε.Π.Ε. Πιερίας, μέλος Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ Πιερίας
174. Κορδάτος Διον. Κώστας, Καθηγητής ΕΠΑΛ Καινούργιου Αγρινίου
175. Κορδίλας Ξενοφώντας, Αντιπρόεδρος της Ένωσης Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης
176. Κοσίνας Χρήστος, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων στην Έρευνα και στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση-παράρτημα Αχαΐας
177. Κοσμοπούλου Όλγα, γιατρός, ΔΣ ΕΙΝΑΠ, ΔΣ Συλλόγου Εργαζομένων ΓΝ Νικαίας
178. Κοτρώτσιος Νίκος, δάσκαλος, μέλος Δ,Σ Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Αιγάλεω
179. Κουβάτα Ξανθή, συνταξιούχος δασκάλα
180. Κουβέλα Ματίνα, εκπαιδευτικός, μέλος της Γ' ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης
181. Κουιρουκίδης Νίκος, συνταξιούχος οικονομολόγος, μέλος της δημοτ. κίνησης Νεάπολης-Συκεών «Η Πόλη Αλλιώς»
182. Κουλιούμπας Οδυσσέας, Συνταξιούχος δάσκαλος, μέλος της δημοτικής κίνησης Νεάπολης- Συκεών, " Η ΠΟΛΗ ΑΛΛΙΩΣ"
183. Κουμανδράκη Δήμητρα, Αναπληρώτρια μουσικός
184. Κουμαντζιάς Δημήτριος, μέλος της ΕΛΜΕ Πιερίας
185. Κουρνιώτης Χρήστος, εκπαιδευτικός, μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ
186. Κουρούκλης Διονύσης, συνταξ. εκπαιδευτικός, πρ. πρόεδρος Σ.Ε.Π.Ε. Νάουσας
187. Κουρουνδής Χαράλαμπος , δικηγόρος, μέλος της Εναλλακτικής Πρωτοβουλίας δικηγόρων, Διδάκτορας Νομικής ΑΠΘ
188. Κούρτη Ιουλία, συνταξιούχος δασκάλα, Θεσπρωτία
189. Κουρτίδου Αργυρώ, συνταξιούχος
190. Κούτσαρη Μαργαρίτα, φοιτήτρια Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ
191. Κουτσογιαννάκης Νίκος, φοιτητής Οικονομικών ΠΑΜΑΚ
192. Κουτσογιάννη Χριστίνα, μέλος του ΦΣ Φιλοσοφικής ΕΚΠΑ
193. Κουτσοδόντης Ανδρέας, συνταξιούχος
194. Κοψαχείλη Σοφία, συνταξιούχα δημοτ. υπάλληλος
195. Κρεασίδης Γιώργος, εκπαιδευτικός, μέλος ΔΣ της Α' ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης και της Ε.Ε. της ΕΔΟΘ
196. Κρίτσας Σωτήρης, συνταξιούχος, υπεύθ. δημοσίων σχέσεων του Σωματείου Συνταξιούχων «Η Συσπείρωση»
197. Κυπραίος Μανόλης, συνταξιούχος δάσκαλος, μέλος του ΠΕΣΕΚ
198. Κυπραίου Αναστασία, φοιτήτρια εκπαιδευτικής και κοινωνικής πολιτικής ΠΑΜΑΚ
199. Κυπραίου Μαρία, εκπαιδευτικός, μέλος της Ε ΕΛΜΕ, δημοτική σύμβουλος Νεάπολης-Συκεών- "Πόλη Αλλιώς"
200. Κυπριώτης Λάμπρος, Λογιστής μισθωτός, μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Λογιστών, μέλος ΔΣ Ένωσης Ελεγκτών Λογιστών Περιφέρειας Αττικής
201. Κυριακόπουλος Μάνθος, δάσκαλος, μέλος της Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ
202. Κυριακού Γεώργιος, μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Φλώρινας Κυριακού Γεώργιος, μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Φλώρινας
203. Κυριακούλια Βασιλική, εκπαιδευτικός, μέλος του Β΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
204. Κωζαδίνου Νούλη, Δικηγόρος
205. Κωνσταντούλα Μποβολή Θεοδώρα, μεταπτυχιακή φοιτήτρια ψυχολογίας
206. Κωνσταντούλας Δημήτριος, Δικηγόρος
207. Κωνσταντούλας Μποβολής Βελισάριος, φοιτητής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΑΠΘ
208. Λαζαρίδου Παρασκευή, εκπαιδευτικός, ταμίας του Β΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
209. Λαθήρα Βασιλική, δασκάλα, μέλος Σ.Ε.Π.Ε. Άνδρου-Κέας-Κύθνου-Σερίφου
210. Λαθήρα Γιάννα, καθηγήτρια, πρόεδρος της Γ' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
211. Λαθήρα Ζωή, οδοντίατρος, μέλος δημοτ. κίνησης Νεάπολης-Συκεών «Η Πόλη Αλλιώς»
212. Λαθήρα Πανδώρα, συνταξιούχος, τοπικλη σύμβουλος Συκεών Θεσσαλονίκης με την «Πόλη Αλλιώς»
213. Λαθήρας Γιάννης, μέλος ΔΣ της Ένωσης Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης (ΕΣΕΘ), δημοτ. σύμβουλος Νεάπολης-Συκεών – «Η Πόλη Αλλιώς»
214. Λαθήρας Χρήστος, δάσκαλος, μέλος του Σ.Ε.Π.Ε. Λαγκαδά
215. Λάλα Γκέρτα, εργαζόμενη-φοιτήτρια Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ ΑΠΘ
216. Λαλίδης Αστέριος, νηπιαγωγός, μέλος του ΣΕΠΕ Πιερίας
217. Λαμπής Σταύρος, Εκπαιδευτικός, μέλος του Ζ' ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης
218. Λαμπρακιδου Αικατερίνη, νηπιαγωγός, Νηπιαγωγείο Νέας Μαδύτου Θεσσαλονίκης
219. Λασπίδου Αλίκη, δασκάλα, μέλος Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Καβάλας
220. Λεγάκης Μιχάλης, εκπαιδευτικός, μέλος της Γ' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
221. Λευκοπούλου Ηλιάνα, Φοιτήτρια Νομικής ΔΠΘ
222. Λιάμπας Γιώργος, εκπαιδευτικός, μέλος ΔΣ ΣΕΠΕ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ "Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ"
223. Λιάμπας Τάσος, Καθηγητής Παιδαγωγικής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ
224. Λιαμπότης Σωτήρης, οικοδόμους, Θεσπρωτία
225. Λιαπόπουλος Παναγιώτης, νοσηλευτής Κέντρου Υγείας Κασσανδρείας, μέλος του Σωματείου Εργαζομένων Κέντρων Υγείας Χαλκιδικής και Ανατολικής Θεσσαλονίκης
226. Λιλή Δήμητρα, φοιτήτρια Πληροφορικής ΑΠΘ
227. Λιναρδάτος Φοίβος, μέλος της ΕΛΜΕ Πειραιά
228. Λογοθέτη Μαρλέν,. μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού Παν/μίου Αθηνών και μέλος Κ.Σ. Ο.Δ.Π.Τ.Ε
229. Λορέντζου Σοφία, Δασκάλα Αγγλικών
230. Λουσιώτη Ευαγγελία, άνεργη εκπαιδευτικός
231. Λουσιώτης Νικόλαος, συνταξιούχος φαρμακοποιός
232. Λουσιώτης Πέτρος, φαρμακοποιός, μέλος Δ.Σ Συλλόγου φαρμακοποιών Πέλλας
233. Μαγαλιού Μάτα, δασκάλα ΕΑΕ, μέλος Δ.Σ. του Στ΄ Συλλόγου Π.Ε. Θεσ/νίκης
234. Μακρίδου Αφροδίτη, μέλος του Δ.Σ. του Στ ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης
235. Μακρόγλου Βίβιαν, ιδιωτική υπάλληλος, μέλος της δημοτ. κίνησης Αμπελοκήπων-Μενεμένης «ΑΝΥΠΑΚΟΗ»
236. Μακρόγλου Ευκλείδης, δικηγόρος, μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
237. Μακρυγιάννης Στέφανος, δάσκαλος, πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Ροδόπης
238. Μάλτας Βασίλης, μέλος Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, μέλος Δημοτ. Κίνησης «ΑΝΥΠΑΚΟΗ» Αμπελοκήπων-Μενεμένης
239. Μανίκας Γιάννης, συνταξιούχος, πρ. μέλος του σωματείου ΕΤΕ ΔΕΗ νομού Θεσσαλονίκης
240. Μαντζώρος Φώτης, εκπαιδευτικός αγγλικών, φραμματέας Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Σάμου και μέλος Ε.Γ. του Ν.Τ. Σάμου της ΑΔΕΔΥ
241. Μάρθα Λιάνα, φοιτήτρια Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών ΠΑΜΑΚ
242. Μαρινάκη – Βασιλειάδη Κατερίνα, συνταξιούχος ιδιωτικού τομέα
243. Μαρίνης Γιάννης, μέλος του Δ.Σ. της Γ ΕΛΜΕ Δυτ. Αθήνας, Ε.Ε. ΑΔΕΔΥ
244. Μαριόγλου Σωτήριος, ΠΕ 70-Δάσκαλος, μέλος Ζ΄ ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης
245. Μαριόλης Δημήτρης, δάσκαλος, πρόεδρος Α Συλλόγου Αθηνών Π.Ε.
246. Μαρκάκος Γιώργος, Ηλεκτρολόγος μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Κεντρικής Μακεδονίας
247. Μαρνέζου Δέσποινα, φοιτήτρια, μέλος του ΔΣ του συλλόγου φοιτητών Φυσικού του ΑΠΘ
248. Μασούρας Χρήστος, μέλος της Ένωσης Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης (ΕΣΕΘ)
249. Ματσούκας Στέφανος, μηχανικός ηλεκτρολόγος – ηλεκτρονικών υπολογιστών, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας
250. Μαυρίδης Θοδωρής, δάσκαλος, μέλος ΔΣ ΣΕΠΕ Περιστερίου
251. Μαυροδής Μαυροδής, Γυμναστής ΠΕ11, μέλος του ΣΕΠΕ Υπαίθρου Θεσσαλονίκης
252. Μελαμπιανάκη Ζέττα, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, πρώην πρόεδρος ΣΕΠΕ Νέας Σμύρνης
253. Μητσοστέργιου Αθανασία, δασκάλα, μέλος του ΣΕΠΕ Υπαίθρου Θεσσαλονίκης
254. Μητσοστέργιου Χριστίνα, Συνταξιούχος εκπαιδευτικός
255. Μιχαηλίδου Σόνια, φοιτήτρια Νομικής ΑΠΘ, μέλος ΣΕΤΕΠΕ Πάργας
256. Μιχαλόπουλος Δημήτρης, δημοτ. υπάλληλος, μέλος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Καλαμαριάς
257. Μιχαλούδης Μιχάλης, εκπαιδευτικός Π.Ε., μέλος του Ζ΄ ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης
258. Μίχος Χρήστος, συνταξιούχος ΟΣΕ
259. Μούλια Βαρβάρα, φοιτήτρια Πληροφορικής ΠΑΜΑΚ
260. Μουρουζίδης Παύλος, μισθωτός μηχανικός στην ενέργεια
261. Μουτάφης Οδυσσέας, δάσκαλος, μέλος του Συλλόγου Π.Ε. «Γ. Σεφέρης»
262. Μούτσα Μικέλ, μέλος Συλλόγου φοιτητών ΠΑΜΑΚ, εργαζόμενος-φοιτητής
263. Μπαζιργιάννης Βασίλης, δάσκαλος, μέλος Συντονιστικού Αναπληρωτών Αδιορίστων Εκπαιδευτικών
264. Μπαΐρα Βασιλική, εκπαιδευτικός, μέλος Β΄ του Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
265. Μπακαλάκης Χρήστος, αυτοαπασχολούνμενος
266. Μπαλή Ελευθερία, δασκαλα
267. Μπαλή Μαρία, δασκάλα, μέλος του Ε' ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης
268. Μπαλλή Χαρούλα, εκπαιδευτικός, μέλος ΣΕΠΕ Γιαννιτσών
269. Μπαλτούκα Βάγια, ψυχολόγος, μέλος δημοτ. κίνησης «ΑΝΥΠΑΚΟΗ» Αμπελοκήπων-Μενεμένης
270. Μπαμπαλέντου Σουλτάνα, εκπαιδευτικός, μέλος του Β΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
271. Μπαχτή Άννα, μέλος Δ.Σ. της Ε' ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής
272. Μπένος Αλέξης, ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ
273. Μπικάκη Μαρία, μέλος της γραμματείας της ΚΕΔΔΑ-Κίνηση για τις Ελευθερίες, τα Δημοκρατικά Δικαιώματα, την Αλληλεγγύη
274. Μπίκου Άννα, φοιτήτρια Διεθνών Ευρωπαϊκών Σπουδών ΠΑΜΑΚ
275. Μπισταρακης Ιωάννης, Φοιτητής
276. Μπλάγας Γιάννης, φοιτητής Πληροφορικής ΠΑΜΑΚ
277. Μποβολή Αρετή, εκπαιδευτικός, μέλος Β΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
278. Μποτζεκίδου Δέσποινα, δασκάλα, μέλος του Ζ΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
279. Μπουκετσίδης Οδυσσέας, φοιτητής φιλοσοφικής ΕΚΠΑ
280. Μπουρδομπούρα Μαρία, συνταξιούχα εκπαιδευτικός
281. Μπουρδομπούρα Γεωργία, συνταξιούχα εκπαιδευτικός
282. Μπουτούλη Εύη, δασκάλα, μέλος του ΣΕΠΕ Λέσβου
283. Μποφυλάτος Σταύρος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός
284. Μποφυλάτου Γεωργία, συνταξιούχος εκπαιδευτικός
285. Μυλωνοπούλου Ζωή, δημοτική υπάλληλος
286. Μωυσίδης Λάζαρος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός
287. Μωυσίδου Ευρώπη, καθηγήτρια Αγγλικών, μέλος του Ζ Συλλόγου Π.Ε. Δυτικής Θεσσαλονίκης
288. Ναζίρη Μαριάννα, ιδιωτική υπάλληλος
289. Ναλμπάντη Ελπινίκη, εκπαιδευτικός ΠΕ60, 3ο Νηπιαγωγείο Μενεμένης
290. Νάνος Βαγγέλης, γεωπόνος, μέλος του Δ.Σ. του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας και της Δ.Ε. ΓΕΩΤΕΕ Ηπείρου-Νήσων
291. Νέστορας Νικόλαος, γεωλόγος-φυσικός, καθηγητής ιδιωτικής εκπαίδευσης
292. Νικολάου Νικόλαος, φοιτητής Πληροφορικής ΑΠΘ
293. Νικολάρας Γιάννης, Πρόεδρος του Συλλόγου ΠΕ "Δ. ΓΛΗΝΟΣ"
294. Νικολάρας Λάμπρος, Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Πειραιά "Η Πρόοδος"
295. Νικολόπουλος Αποστόλης, μέλος της ΕΛΜΕ Χανίων
296. Νομίδης Μπράζας Άρης, φοιτητής ΤΕΦΑΑ ΔΠΘ
297. Ντάμπου Κατερίνα, δασκάλα, μέλος του Σ.Ε.Π.Ε. Πιερίας
298. Ντόνας Δημήτρης, δάσκαλος, μέλος του Ζ΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
299. Ξενόπουλος Κώστας, ελευθ. επαγγελματίας, πρ. δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης με την «Πόλη Ανάποδα»
300. Ξηρουδάκης Νίκος, μέλος του ιστότοπου «Παντιέρα»
301. Ξοπλίδης Παναγιώτης, βιβλιοϋπάλληλος, γ. γραμματέας του Σωματείου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Θεσ/νίκης, μέλος του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Θεσ/νίκης
302. Οικονομάκη Μαρία, ΠΕ02, μέλος της ΕΛΜΕ Ηρακλείου Κρήτης
303. Οικονόμου Δομινίκη, φοιτήτρια Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ
304. Παναγιώτου Χρήστος, νηπιαγωγός ΕΑΕ, μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΠΕ "Ο Αριστοτέλης"
305. Παντελίδης Ντίνος, συνταξ. εκπαιδευτικός, μέλος δημοτ. κίνησης Νεάπολης-Συκεών «Η Πόλη Αλλιώς»
306. Παπά Ευθυμία, γραμματέας του ΦΣ ΤΕΦΑΑ ΔΠΘ
307. Παπαδόπουλος Τάσος, οικονομολόγος
308. Παπαδοπούλου Αναστασία, συνταξιούχος εκπαιδευτικός
309. Παπαδοπούλου Μαρία, ιδιωτική υπάλληλος
310. Παπαδοπούλου Ειρήνη, μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Θεσ/νίκης (Ε.Σ.Ε.Θ.)
311. Παπαθανασίου Αργύρης, δάσκαλος, μέλος Δ.Σ. του ΣΕΠΕ Μαγνησίας
312. Παπαμακάριος Μιχάλης, μέλος ΕΛΕΠΑ Αττικής
313. Παπανικολάου Πάνος, Νευροχειρουργός, ΓΓ ΟΕΝΓΕ, εκλέκτορας Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου
314. Παπαρσένη-Παπαευσταθίου Άννα, μέλος Β' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
315. Παπατσίμπας Βασίλης, ΠΕ70, μέλος Ε΄ΣΕΠΕ Θεσ/νίκης
316. Παπαχατζής Ηλίας, γεν. γραμματέας της Α'-Γ' ΕΛΜΕ της Β' Αθήνας
317. Παπαχρόνης Δημήτρης, εκπαιδευτικός Φυσ. Αγωγής, μέλος του Δ.Σ του ΣΕΠΕ Αρκαδίας
318. Παππά Ιωάννα, δασκάλα ΕΑΕ, αντιπρόεδρος ΣΕΠΕ Περιστερίου «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ»
319. Παρτάλης Βασίλης, πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων «Η Συσπείρωση»
320. Πασσιαλής Ιωάννης, αγρότης
321. Πατέλη Βιολέττα, εκπαιδευτικός, μέλος του Δ.Σ. της ΔΟΕ
322. Πατσόγλου Σάββας, δάσκαλος, μέλος του Δ.Σ. του Ζ' Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Θεσ/νίκης
323. Παυλίδης Δημήτρης, λογιστής, μέλος του ΔΣ των συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων του 28ου Γυμνασίου και 8ου Λυκείου Θεσσαλονίκης
324. Παυλίδης Παύλος, επαγγελματίας στη διοργάνωση συναυλιών
325. Παυλίδου Φανή, Νηπιαγωγός, Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Νάουσας
326. Παυλοπούλου Ευριδίκη, Φιλόλογος, μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Ηλείας
327. Περεντίδης Θοδωρής, μέλος Συλλόγου Φοροτεχνικών-Λογιστών Βορείου Έβρου
328. Περιστερόπουλος Θόδωρος, εκπαιδευτικός, μέλος της Ε' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
329. Περιστεροπούλου Μαρία, εκπαιδευτικός, μέλος της Α' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
330. Περπερίδου Θένια, δασκάλα
331. Περσόπουλος Αλέκος, εργαζόμενος στο δήμο Καλαμαριάς, μέλος του ΓΣ της ΕΔΟΘ/ΝΤ ΑΔΕΔΥ Θεσ/νίκης
332. Πετροπούλου Νεφέλη, δικηγόρος, Αθήνα
333. Πετρούλια Όλγα, πρόεδρος του συλλόγου προσωπικού Εθνικού Τυπογραφείου
334. Πίτσος Γιάννης, Φοιτητής
335. Πολίτου Βίκυ, εκπαιδευτικός, μέλος του Δ.Σ. της Β' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
336. Πολυζώη Νίκη, εκπαιδευτικός, Πρόεδρος ΕΛΜΕ Φωκίδας
337. Πολυχρονιάδης Δημήτρης, Δάσκαλος, Πρόεδρος του Δ. Σ. του Συλλ. Εκπ/κών Π. Ε. Αμαρουσίου, Δημοτικός Σύμβουλος Αμαρουσίου εκλεγμένος με την "Συμμαχία για την Ανατροπή στο Μαρούσι"
338. Πουλής Κώστας, Εκπαιδευτικός, Μουσικός
339. Ρασπάκου Σούλα, Συνταξιούχος, μέλος του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης
340. Ρέππα Βενετία, μέλος Δ.Σ. της Α΄ ΕΛΜΕ Αθήνας
341. Ρέππα Ντίνα, δασκάλα, πρ. μέλος του Δ.Σ. της ΔΟΕ
342. Ρέππας Xρήστος, Πρόεδρος Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε νησιών Αργοσαρωνικού
343. Ρηγόπουλος Κωνσταντίνος , Πολιτικός Μηχανικός, Κορινθία
344. Ρίζος Μιχάλης, γιατρός, μέλος Δ.Σ. σωματείου εργαζομένων ΑΤΤΙΚΟΥ νοσοκομείου
345. Σάββας Γιάννης, δάσκαλος, μέλος Συντονιστικού Αναπληρωτών Αδιόριστων Εκπαιδευτικών
346. Σαββίδου Ιωάννα, δασκάλα, μέλος του Ζ΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
347. Σάμιος Παναγιώτης, δάσκαλος, Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Αιγάλεω
348. Σαμοΐλης Γιάννης, Γραμματέας Ελμε Άνω Λιόσια, Ζεφύρι, Φυλή
349. Σαπουνάς Παναγιώτης, εκπαιδευτικός, μέλος της Ε ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
350. ΣαραΪδάρη Πόπη, εκπαιδευτικός, ταμίας ΔΣ Ε ΛΜΕ-Θ,μέλος ΓΣ της ΕΔΟΘ
351. Σεντελίδου Ελισάβετ, λογίστρια-ιδιωτική υπάλληλος
352. Σιαρβαλή Ευαγγελία, μουσικός, μέλος Συντονισμού Συλλογικοτήτων ενάντια στους Πλειστηριασμούς
353. Σιδηρόπουλος Παναγιώτης, δάσκαλος, μέλος Ζ΄ ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης
354. Σιδηροπούλου, Ι. Μαρία, Δ/ντρια του 6ου Δημ. Σχ. Μενεμένης, Μέλος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ»
355. Σιούτης Σπύρος, πρόεδρος συλλόγου υπαλλήλων Περιφερειακής Ενότητας Πρέβεζας Περιφέρειας Ηπείρου
356. Σιτέλας Κώστας, δημοτ. υπάλληλος, μέλος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Καλαμαριάς
357. Σκοδράνης Στέφανος, εκπαιδευτικός, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Χαλκιδικής
358. Σκούντζου Βασιλική, φοιτήτρια Νομικής ΑΠΘ
359. Σμήλιος Νίκος, Φοιτητής ΤΕΦΑΑ ΔΠΘ
360. Σμήλιου Μαρία, νηπιαγωγός, μέλος Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Υπαίθρου Θεσσαλονίκης
361. Σουλτανίδου Χριστίνα, συνταξιούχος τραπεζικός, μέλος του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ (ΣΥ.Σ.Θ.)
362. Σουλτούκη Άννα, εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής, μέλος του Ζ΄ ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης
363. Σούρλας Κώστας, φυσικός Θεσπρωτία
364. Σουρτζής Φώτης, αντιπρόεδρος Γ ΕΛΜΕ Αθήνας
365. Στάγκος Κωνσταντίνος, γραμματέας του Σωματείου Συνταξιούχων «Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ»
366. Στάθη Δήμητρα, συνταξιούχα δημοτ. υπάλληλος
367. Σταμάτη Ευδοκία, Ιδ. Υπάλληλος
368. Σταμούλης Δημήτρης, μέλος ΔΣ ΕΣΠΗΤ (Ενωση Συντακτών Περιοδικού Ηλεκτρονικού Τύπου)
369. Σταυροπούλου Μάγια, νηπιαγωγός, πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. " Ο Περικλής"
370. Στεφανίδου Σοφία, εκπαιδευτικός, γραμματέας της Ε' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
371. Στολικίδης Γιώργος, Οικονομολόγος
372. Συμαντίδου Κυριακή, συνταξιούχος
373. Συντριβέλη Βούλα, πρώην μέλος της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων
374. Σωτηρόπουλος Άκης, μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, και του Γεν. Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ
375. Τάκη Βούλα, συνταξιούχος εκπαιδευτικός – Θεσσαλονίκη
376. Τάση Βαλλέρια, φοιτήτρια κοινωνικής εργασίας ΔΠΘ
377. Τάσσου Δήμητρα, νηπιαγωγός ειδικής αγωγής, πρόεδρος ΣΕΠΕ Αθήνας «Αριστοτέλης»
378. Τάτση Βασιλική, φοιτήτρια, μέλος του ΔΣ συλλόγου φοιτητών Αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ
379. Τερζίδου Λένα, λογοθεραπεύτρια στο 1ο ΕΕΕΚ Πυλαίας-Χορτιάτη
380. Τζαμουράνης Δημήτρης, μέλος του ΔΣ του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Αθήνας
381. Τζέρπος Νίκος, μέλος της ΕΛΜΕ Θεσπρωτίας
382. Τζήκας Χρήστος, αφυπηρετήσας καθηγητής ΑΠΘ, Πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων της Παιδαγωγικής Σχολής
383. Τζήμος Φώτης, φοιτητής Διεθνών Ευρωπαϊκών Σπουδών ΠΑΜΑΚ
384. Τζιορτζιώτης Σταύρος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, δημοτικός σύμβουλος Βύρωνα
385. Τζιουμάκη Αφροδίτη, Φοιτήτρια ΑΣΚΤ ΑΠΘ
386. Τζιουμάκη Θεοδώρα, Φοιτήτρια Ιατρικής ΑΠΘ
387. Τζιουμάκης Γιώργος, δάσκαλος, μέλος του ΣΕΠΕ Υπαίθρου Θεσσαλονίκης.
388. Τζούλη Μαρία, φιλόλογος, μέλος Γ' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης και Δημοτικής Κίνησης ¨ΑΝΥΠΑΚΟΗ" Αμπελοκήπων – Μενεμένης
389. Τόδη Νεκταρία, δικηγόρος, μέλος ΔΣ του Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων Κ. Μακεδονίας
390. Τόλη Πολίνα, πρόεδρος του ΣΕΠΕ Άνω Λιοσίων -Ζεφυρίου-Φυλής ¨Ηρώ Κωνσταντοπούλου¨
391. Τόλης Δημήτριος, συνταξιούχος
392. Τόνα Ελευθερία Μαρία, φοιτήτρια αγγλικής φιλολογίας ΑΠΘ
393. Τόνας Χρήστος, δάσκαλος, μέλος του ΣΕΠΕ Υπαίθρου Θεσσαλονίκης
394. Τουλγαρίδης Κώστας, εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής, Γραμματέας του Σ.Ε.Π.Ε. Ανατ. Αττικής «Κ. Σωτηρίου»
395. Τραγά Στέλλα, νηπιαγωγός, γενική γραμματέας του ΣΕΠΕ Αιγάλεω
396. Τριανταφυλλοπούλου Χριστίνα, Αντιπρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων Υπ. Γεωργίας Ν. Αττικής
397. Τρούλη Αντιγόνη, εκπαιδευτικός, μέλος της ΕΛΜΕ Ηρακλείου
398. Τρούσης Γρηγόρης, Ελαιοχρωματιστής
399. Τρώντσιου Ελένη, συνταξιούχος τραπεζοϋπάλληλος
400. Τρώντσιου Λίτσα, δασκάλα, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Υπαίθρου Θεσσαλονίκης
401. Τσαγκαράτου Αιμιλία, εκπαιδευτικός Αγγλικών, μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΠΕ Αθήνας "Ο Παρθενώνας"
402. Τσάκο Μυριάν, φοιτητής Οικονομικών ΠΑΜΑΚ
403. Τσάμπουρα Χριστίνα, φοιτήτρια Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων ΠΑΜΑΚ
404. Τσαπαρίκου Μαριάννα, φοιτήτρια Παιδαγωγικού Δημοτικής Εκπαίδευσης ΑΠΘ
405. Τσιλιμπαρη Όλγα , συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Κέρκυρα
406. Τσιπτσής Κώστας, γιατρός καρδιολόγος, μέλος του ΔΣ συλλόγου εργαζομένων του Νοσοκομείου Γρεβενών
407. Τσιράκης Βασίλης, συγγραφέας-σκηνοθέτης
408. Τσίτσος Άρης, εκπαιδευτικός, μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΠΕ Ιεράπετρας «Μ. Λιουδάκη»
409. Τσότσος Μάριος, φοιτητής Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών ΠΑΜΑΚ
410. Τσούγκα Παναγιώτα, εκπαιδευτικός, μέλος Β΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
411. Φερραίος Αλέξης, φοιτητής, μέλος συλλόγου Φοιτητών Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ
412. Φιδεροπουλου Έλενα, κοινωνική λειτουργό
413. Φραγγίδου Δέσποινα, μηχανικός, συνταξιούχος της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας
414. Φραγκεδάκη Τόνια, συνταξιούχος εκπαιδευτικός
415. Φραγκούλης Γιάννης, Ασφαλιστικός σύμβουλος, πρώην Δημοτικός Σύμβουλος με την ΑΡΠΑ-Μια Πόλη Ανάποδα Νέας Σμύρνης
416. Φρυδά Ευαγγελία, εκπαιδευτικός, μέλος ΕΛΜΕ Πειραιά
417. Χαλαστάνης Θεόδωρος, συνταξιούχος δάσκαλος, μέλος της Ε.Σ.Ε.Θ.
418. Χαντζή Μαρία, φιλόλογος, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Φροντιστηρίων-Ιδιωτικών Εκπαιδευτήριων Θεσσαλονίκης-Βορείου Ελλάδας
419. Χαραβιτσιδης Παύλος, δάσκαλος
420. Χαραλαμπίδου Δέσποινα, πρ. βουλευτής, μέλος του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης
421. Χαρτζουλάκης – Θάνος Δημήτριος, εκπαιδευτικός μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά
422. Χατζηθεοδωρίδου Μαίρη, δασκάλα, πρόεδρος Β΄ Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Θεσσαλονίκης
423. Χατζηκωνσταντίνου Δημήτριος, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Φροντιστηρίων- Ιδιωτικών Εκπαιδευτήριων Θεσσαλονίκης-Βορείου Ελλάδας
424. Χατζηπαύλου Γιώργος, δάσκαλος, μέλος του Ζ΄ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης
425. Χεκιμογλου Άκης, οικοδόμους, Θεσπρωτία
426. Χεκίμογλου Νώντας, εργαζόμενος-φοιτητής ΠΤΔΕ του ΑΠΘ, μέλος δημοτ. κίνησης «ΑΝΥΠΑΚΟΗ» Αμπελοκήπων-Μενεμένης
427. Χεπάκη Αναστασία, δασκάλα, μέλος του Δ.Σ. του Ε' Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
428. Χολίδου Μαρία, δασκάλα, μέλος του Ζ΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσσαλονίκης
429. Χριστοφόρου Νίκος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, πρ. πρόεδρος ΣΕΠΕ Λαγκαδά
430. Χρόνης Γεώργιος, Συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Μέλος του ΠΕΣΕΚ
431. Χρυσαφόπουλος Κωνσταντίνος, εκπαιδευτικός, μέλος της ΕΛΜΕ Βοιωτίας
432. Χρυσικού Γιαννούλα, εκπαιδευτικός, μέλος ΕΛΜΕ Πρέβεζας

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Ανακοίνωση για τη χθεσινή επίθεση της Αστυνομίας στο Πολυτεχνείο

Ανακοίνωση για τη χθεσινή επίθεση της Αστυνομίας στο Πολυτεχνείο

 

Ξεπέρασε και τον εαυτό του στις τραμπούκικες φασίζουσες πρακτικές ο "πρύτανης" του ΕΜΠ κ. Χατζηγεωργίου, πραγματική ντροπή για το ιστορικό ίδρυμα. 

Χτες σε διαμαρτυρία του Σωματείο του ερευνητών εργαζόμενων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ) που έγινε στο πλαίσιο της "Βραδιάς του ερευνητή", την οποία διοργάνωσε η πρυτανεία, με την ευγενή χορηγία της Motor Oil που τροφοδοτεί με καύσιμα το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, ο πρύτανης φρόντισε να δείξει το μίσος του για τους εργαζόμενους ερευνητές, καλώντας τα ΜΑΤ (!) να καταστείλουν τη διαμαρτυρία. Έτσι διαδραματίστηκαν αδιανόητες εικόνες ντροπής όπου κουκουλοφόροι μπάτσοι εισέβαλαν μέσα σε εκατοντάδες κόσμο και συνέλαβαν… ερευνητές, μέλη του Σωματείου. Μεταξύ αυτών είναι και ο ερευνητής-μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου, Γ. Πισίνας, τον οποίο μήνυσε ο ίδιος ο Πρύτανης του ΕΜΠ Ι. Χατζηγεωργίου!  

Το κρεσέντο βίας και αυταρχισμού των εντεταλμένων της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν έχει τελειωμό. Όταν αστυνομικοί μπουκάρουν σε σχολεία για να πάρουν παιδιά από την τάξη και να τους επιβάλλουν να μετακινούνται χιλιόμετρα μακριά στο πλαίσιο της "συγχώνευσης τμημάτων",  όταν κουκουλοφόροι αστυνομικοί εισβάλουν σε εκδηλώσεις στο ιστορικό Κτίριο Αβέρωφ για να συλλάβουν ερευνητές που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, και τέλος όταν μετανάστες δολοφονούνται βασανιζόμενοι μέσα σε αστυνομικά τμήματα, καταλαβαίνει κανείς ότι όλη αυτή η κυβερνητική συμμορία, που βρίσκει σαν καταφύγιό της τη βία, τρίζει.

Αγώνας σε κάθε ζήτημα, σε κάθε μέτωπο, σε κάθε χώρο για την ανατροπή της πολιτικής και της κυβέρνησης της ΝΔ, για το ξήλωμα των μισητών "μεταρρυθμίσεων" του κεφαλαίου και της ΕΕ, για να επιβάλουμε κατακτήσεις σε όφελος του λαού, για να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη πολιτική.

Να απελευθερωθούν εδώ και τώρα όλοι οι συλληφθέντες.

Να αποπεμφθεί ο νοσταλγός της Χούντας πρύτανης του ΕΜΠ    

Σήμερα Σάββατο, το ΣΕΡΕΤΕ καλεί σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας απέναντι στις απαράδεκτες διώξεις εργαζομένων και φοιτητ(ρι)ών, στις 12μμ στην Ευελπίδων. Καλεί επίσης συλλόγους φοιτητ(ρι)ών και σωματεία εργαζομένων να πάρουν αποφάσεις απέναντι στα έκτροπα της Αστυνομίας και των Πρυτανικών Αρχών του ΕΜΠ και να αφεθούν άμεσα ελεύθεροι/ες όλοι/ες οι συλληφθέντες!

28.9.2024

Παλλαϊκός ξεσηκωμός για δημόσια και δωρεάν υγεία Με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπροστά!

http://www.antarsya.gr/

Παλλαϊκός ξεσηκωμός για δημόσια και δωρεάν υγεία

Με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπροστά!

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, στη συνέντευξη Τύπου για τις «μεταρρυθμίσεις του ΕΣΥ» προσπάθησε, για άλλη μια φορά, να προβάλει το κυβερνητικό αφήγημα ότι το σύστημα Υγείας, ενώ έχει κάποια προβλήματα, δεν υπολειτουργεί σε τόσο μεγάλο βαθμό και έφτασε στο σημείο  να κατηγορήσει τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα νοσοκομεία ότι παρουσιάζουν εσκεμμένα μια εικονική πραγματικότητα προβλημάτων, λέγοντας  χαρακτηριστικά «η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαφεντεύει τα μισά νοσοκομεία».  

Οι δηλώσεις Γεωργιάδη αποτελούν ξεδιάντροπη προσβολή για τον ασθενή που θα πάει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο και θα περιμένει ώρες στα ΤΕΠ μέχρι να εξεταστεί, που αν χρειαστεί νοσηλεία, πολύ πιθανό είναι να καταλήξει σε ένα ράντζο στον διάδρομο. Είναι προσβολή και για το υγειονομικό προσωπικό, που δουλεύει στο ΕΣΥ με εξαντλητικά ωράρια, μόνιμα σε καθεστώς υπερεργασίας, με τρομερά εντατικοποιημένους ρυθμούς χωρίς να παίρνει τα απαιτούμενα ρεπό και άδειες.  

Η αλήθεια δεν παραποιείται. Ο στόχος της κυβέρνησης της ΝΔ είναι να διαλύσει τη δημόσια υγεία και περίθαλψη.

Υγειονομικοί και ασθενείς βιώνουν στο πετσί τους την χρόνια υποβάθμιση του συστήματος Υγείας, τόσο από την τωρινή κυβέρνηση όσο και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και τις συνεργασίες τους). Η υποστελέχωση, η οποία είναι πιο έντονη στην επαρχία, έχει οδηγήσει σε υπερεξάντληση του υγειονομικού προσωπικού, κάτι που γίνεται φανερό από το κύμα παραιτήσεων ιατρών σε όλη την Ελλάδα.  Η έλλειψη υποδομών και η ανάγκη για λειτουργία νέων μονάδων υγείας φαίνεται από το μεγάλο ποσοστό ασθενών που νοσηλεύονται καθημερινά σε ράντζα. Η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας είναι πλήρως ανεπαρκής, όπως έχει γίνει φανερό από το κύμα καταγγελιών των αγροτικών ιατρών και των εργαζόμενων στα Κέντρα Υγείας, επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο τα νοσοκομεία με περιστατικά. 

Σε αυτή την κατάσταση η κυβέρνηση ΝΔ, υλοποιώντας την πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου και πατώντας σε νομοσχέδια της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, φέρνει  «μεταρρυθμίσεις» που έχουν σκοπό την πλήρη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας και την ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα. Εκεί στοχεύει το νομοσχέδιο για τη δυνατότητα των ιατρών του ΕΣΥ να εργαστούν στον ιδιωτικό τομέα, την πρόσληψη ιατρικού προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία με μπλοκάκι, αλλά και τη χρήση χώρων και χειρουργείων των δημόσιων νοσοκομείων από ιδιωτικές κλινικές. Η καθιέρωση των απογευματινών χειρουργείων αποτελεί ένα ακόμα χτύπημα στο δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ, αναγκάζοντας εκβιαστικά ασθενείς να πληρώσουν από την  τσέπη τους για χειρουργεία, ουσιαστικά νομιμοποιώντας το «φακελάκι». Η καθιέρωση των DRGs και η εξαγγελία για οικονομική ενίσχυση των νοσοκομείων ανάλογα με το παραγόμενο έργο τους, έχει ως σκοπό τη λειτουργία των νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και όχι με βάσει τις ανάγκες του λαού. Τέλος, το νομοσχέδιο για την ψυχική υγεία που ψηφίστηκε αποσκοπεί στη διάλυση των ήδη ελάχιστων δημόσιων δομών ψυχικής υγείας και απεξάρτησης. 

Όλα αυτά δεν τα «φαντάστηκε» ούτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ούτε, φυσικά, οι υγειονομικοί που τα καταγγέλλουν, παλεύοντας κάθε μέρα για να κρατήσουν τα δημόσια νοσοκομεία όρθια.

Για ένα πράγμα να είναι βέβαιος ο Γεωργιάδης και η κυβέρνηση: Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα αγωνιστικά σχήματα που αυτές συμμετέχουν μέσα στα νοσοκομεία και στις δημόσιες δομές Υγείας σε όλη την Ελλάδα, ήταν και θα είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που θέλει να περάσει η κυβέρνηση ΝΔ μέχρι την ανατροπής τους. Υπερασπιζόμαστε μέχρι τέλους τις λαϊκές ανάγκες και ένα ουσιαστικά ενισχυμένο δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας, υψηλής ποιότητας, προσβάσιμο σε όλους και όλες, χωρίς αποκλεισμούς. Διεκδικώντας μαζικές μόνιμες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, άνοιγμα νέων νοσοκομείων και πρωτοβάθμιων δομών υγείας, ουσιαστική αύξηση των μισθών του υγειονομικού προσωπικού.

Μετά την πανελλαδική πανυγειονομική διαδήλωση στη ΔΕΘ, την Παρασκευή 6 Σεπτέμβρη, οι αποφασισμένες απεργίες των υγειονομικών για τις 25/9, με πρωινές συγκεντρώσεις στις πύλες των νοσοκομείων και 17/10, που κλιμακώνονται ήδη με αποφάσεις συνελεύσεων των σωματείων, θα γίνουν παλλαϊκοί σταθμοί στην πάλη του εργατικού και λαϊκού κινήματος για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών, τον κοινό αγώνα για αποκλειστικά δημόσια παιδεία, υγεία, ρεύμα, νερό, συγκοινωνίες, για σύγκρουση και ανατροπή της πολιτικής και της κυβέρνησης της ΝΔ.

Απραξία από την ΕΔΟΘ μπροστά στην κυβερνητική επίθεση - Βρώμικη επίθεση από ΠΑΜΕ στις Παρεμβάσεις

Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις στο δημόσιο

http://paremvasi.blogspot.gr/            paremvaseis.dimosio.thes@gmail.com   

 

Πλήρη απραξία αποφάσισε μπροστά στην κυβερνητική επίθεση η ΕΔΟΘ με ευθύνη ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥΠ-ΕΑΕΚ-ΔΑΣ/ΠΑΜΕ

·        Στις συνεδριάσεις της ΕΕ και του ΓΣ της ΕΔΟΘ οι δυνάμεις του προεδρείου δεν κατέθεσαν κανένα αγωνιστικό σχέδιο

·        Σε βρώμικη προσωπική επίθεση σε εκπρόσωπο των Παρεμβάσεων προχώρησε η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) για να θολώσει τα νερά, αντί να δώσει εξηγήσεις για τη συναίνεση με τον κυβερνητικό συνδικαλισμό

 

Συνεδρίασε ενόψει της εμφάνισης του πρωθυπουργού στα εγκαίνια της ΔΕΘ η Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΔΟΘ στις 30/8 όπου με ψήφους των ΔΑΚΕ, ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), ΔΗΣΥΠ και ΕΑΕΚ απορρίφθηκε η μοναδική πρόταση για πρόγραμμα δράσης, που κατατέθηκε από τις Παρεμβάσεις. Το μόνο που βγήκε ήταν η συμμετοχή στη συγκέντρωση που ανακοίνωσαν οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΥ, με αιτήματα που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας και χωρίς την παραμικρή αναφορά στο πώς θα αναγκαστεί η κυβέρνηση και η εργοδοσία να τα υλοποιήσει. Η ΔΑΣ αντίστοιχα ανακοίνωσε συγκέντρωση σωματείων της επιρροής του ΠΑΜΕ, χωρίς επίσης κάποιο αγωνιστικό σχέδιο, μόνο κάλεσμα «αλλαγής συσχετισμών», δηλαδή να ψηφιστεί η παράταξη όταν γίνουν εκλογές στα σωματεία. Το Γενικό Συμβούλιο που συνεδρίασε στις 3/9 ουσιαστικά δεν είχε αντικείμενο και για αυτό έληξε χωρίς καμία απόφαση, μετά και την άρνηση του προεδρείου να μπει σε ψηφοφορία η πρόταση των Παρεμβάσεων.

Ο εκφυλισμός των διαδικασιών είναι αποτέλεσμα μιας πρακτικής που απέναντι στην κυβέρνηση προβάλλει μόνο δηλώσεις διαμαρτυρίας, ενώ απεργίες οδηγούνται σε εκφυλισμό, χωρίς συνέχεια και κλιμάκωση, χωρίς αποτίμηση για την αποτελεσματικότητά τους και πώς αυτή θα εξασφαλιστεί.

Ο Μητσοτάκης ήρθε στη ΔΕΘ και ουσιαστικά ανακοίνωσε μια τριετία σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής: όλα για το μεγάλο κεφάλαιο και τους εξοπλισμούς, φτώχεια και αυταρχισμός για τους εργαζόμενους και τον λαό. Χρειάζεται αλλαγή πορείας και εργατικό κίνημα ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής της ΝΔ που νιώθει ισχυρή, γιατί έχει και την ακροδεξιά να λειτουργεί σαν λαγός της κυβέρνησης. Είναι φανερό ότι δεν θα έρθει διέξοδος από την κεντροαριστερά ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ που βουλιάζει στην κρίση της εξαιτίας της συναίνεσης που δίνει στη ΝΔ, ενώ η επένδυση ΚΚΕ, Νέας Αριστεράς στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι, τη στιγμή που αυτό είναι απόλυτα ελεγχόμενο από το σύστημα, δεν μπορεί να δώσει διέξοδο στους εργαζόμενους.

Για να ζούμε από ένα μισθό, να εργαζόμαστε με αξιοπρέπεια και συνδικαλιστικές ελευθερίες, για να υπερασπιστούμε υγεία, παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες, δημόσιο και φυσικό πλούτο χρειάζεται σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική. Χρειάζεται αποφασιστικός αγώνας για να καταργηθεί η ιδιωτικοποίηση σε ΔΕΗ που έχει στείλει την τιμή του ρεύματος στα ύψη, του ΟΣΕ για να μην έχουμε ξανά έγκλημα σαν τα Τέμπη… Για αυτό οι Παρεμβάσεις κατέθεσαν συγκεκριμένο αγωνιστικό πρόγραμμα με απεργιακό σταθμό 48ωρη απεργία στις 26-27 Σεπτέμβρη, γιατί το δίκιο μας δεν θα το βρούμε με «ευχές και παρακάλια».

Η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), προφανώς για να καλύψει τα νώτα της ,έβγαλε μια ανακοίνωση με αφορμή τις διαδικασίες της ΕΔΟΘ, στην οποία δεν λέει τίποτα για την ταμπακιέρα. Αλλά προχώρησε σε μια βρώμικη προσωπική επίθεση σε εκπρόσωπο των Παρεμβάσεων, με χαρακτηρισμούς όπως «πλασιέ εμπόρων υγείας». Επειδή δήθεν συμφώνησε με την πρόταση του προέδρου της ΕΔΟΘ Α. Γιακουμή από τη ΔΑΚΕ να προωθηθεί η προσφορά ιδιωτικού διαγνωστικού κέντρου. Αλήθεια, δικαιούνται να μιλάνε οι …ψηφοφόροι του Α. Γιακουμή που τον τοποθέτησαν στην θέση του προέδρου; Που τον κάλεσαν κεντρικό ομιλητή στην συγκέντρωσή τους σε απεργία; Καθόλου τυχαία η ΔΑΣ αποφεύγει να πει μια λέξη για όσα απεύθυνε σε εκπρόσωπο της στέλεχος της ΔΑΚΕ: «γελοίε», «φασίστα», «φύγε από δω». Σκοπιμότητες ενάντια στην αγωνιστική λογική των Παρεμβάσεων υπηρετεί η επίθεση λάσπης, όπως και η ταύτισή  τους με πολιτικούς χώρους. Η ανεξαρτησία των Παρεμβάσεων, στις οποίες συμμετέχουν αγωνιστές από διάφορες πολιτικές τάσεις, είναι γνωστή και δεδομένη. Δεν μπορεί να μας κατηγορεί για κομματικό εναγκαλισμό η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) που κορύφωση των αγώνων θεωρεί τις προτάσεις νόμου του ΚΚΕ.

Η ΔΑΣ έχει προσεγγίσει τις παρατάξεις ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥΠ, ΕΑΕΚ σε περιεχόμενο και μορφή πάλης, επανήλθε στα προεδρεία, ενώ αναδιπλώθηκε το ΠΑΜΕ που εμφανιζόταν κάποτε ως αντίπαλο δέος απέναντι σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αλλά και στα πρωτοβάθμια σωματεία. Έχει μαζέψει την κριτική στον κυβερνητικό συνδικαλισμό, έχει μπει στα προεδρεία και υιοθετεί το τροπάρι ότι «δεν τραβάει ο κόσμος» για να απεργήσει. Για αυτό αναλώνεται σε βρώμικες επιθέσεις προς τις Παρεμβάσεις που χαλάνε τη σούπα του συνδικαλισμού της «μετρημένης και υπεύθυνης στάσης» που βλέπει το ένα μετά το άλλο τα αντιλαϊκά μέτρα να έρχονται με μόνη πρόταση την ψήφο στο κόμμα της κάθε παράταξης. Έτσι ήρθε η αλαζονεία του «41%» και για αυτό η ψυχρολουσία της ΝΔ στις ευρωεκλογές δεν εκφράστηκε στους δρόμους αμφισβήτησης της πολιτικής της.

Η ελπίδα είναι στο μαχόμενο εργατικό κίνημα και τη δύναμη των πρωτοβάθμιων σωματείων να οργανώσουν δημοκρατικά και ενωτικά την αντίστασή μας. Αυτή η δύναμη έχει σφραγίσει τις νίκες και τις κατακτήσεις των εργαζομένων και θα βγει ξανά στο προσκήνιο. Σε αυτό τον στόχο θα μετρηθούμε όλοι.

 

 

Οι εξελίξεις στην Υγεία και η ευρύτερη μάχη κατά των ιδιωτικοποιήσεων

Σκέψεις για τη μάχη κατά των ιδιωτικοποιήσεων (και όχι μόνο) με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στο κίνημα στο χώρο της Υγείας

Γράφει ο Μιχάλης Ρίζος

1) Μετά το ουσιαστικό τέλος της πανδημίας, και παρότι η κυβέρνηση της ΝΔ βρέθηκε τότε σε δύσκολη θέση λόγω της εγκληματικής διαχείρισής της (κάτι που είχε να κάνει και με την αποφασιστική και ριζοσπαστική πολιτικά δράση του μαχόμενου τμήματος του υγειονομικού κινήματος, με την πρωτοπόρα συμβολή του ΝΑΡ), η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά. Η ίδια κυβέρνηση με την πολύπλευρη στήριξη του αστικού πολιτικού συστήματος και των κομμάτων του, των επιχειρηματικών κέντρων, των media και του βαθιού κράτους έχει ανακτήσει σήμερα την πλήρη πρωτοβουλία των κινήσεων, νομοθετεί ακατάπαυστα και επιβάλλει μια σειρά αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που θα αλλάξουν πολύ σύντομα – αν δεν το έχουν ήδη κάνει – το τοπίο που γνωρίζαμε τις τελευταίες 10ετίες στη δημόσια υγεία.

Η κυβερνητική «μεταρρυθμιστική» στρατηγική όμως δεν περιορίζεται στην Υγεία αλλά επεκτείνεται στο σύνολο των κοινωνικών, δημόσιων δραστηριοτήτων καθώς και του εργασιακού τοπίου.

Πράγματι, παρά την πολιτική της ήττα στις ευρωεκλογές, η μετεκλογική καταιγίδα αντιλαϊκών νόμων από τη ΝΔ είναι γεγονός:

Κλείσιμο ΛΑΡΚΟ, ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ και της ψυχικής υγείας, μοντέλο ΔΕΗ και χρηματιστήριου ενέργειας σε όλες τις πρώην ΔΕΚΟ μέσω του μνημονιακού υπερταμείου, ιδιωτική εταιρεία διαχείρισης του νερού και των υδάτινων πόρων, ψηφιακό εξ αποστάσεως σχολείο, 6ήμερη εργασία, είναι μερικά μόνο παραδείγματα που περιλαμβάνει το καλοκαιρινό, νομοθετικό μενού. Οι αντιδράσεις απέναντί τους παρότι υπαρκτές, είναι αναιμικές και σε καμιά περίπτωση δεν ανησυχούν την κυβέρνηση ούτε μπορούν να ανακόψουν το νομοθετικό οδοστρωτήρα.

Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Η επιχείρηση σάρωσης στην κοινωνία, τη φύση (ανυπολόγιστη και συνεχής καταστροφή του δασικού πλούτου), τα εργατικά δικαιώματα δημιουργούν εκτεταμένες ζώνες δυσφορίας που μπορεί ανά πάσα στιγμή να εκραγούν. Αν οι μαχόμενες δυνάμεις δεν καταφέρουν να διαγνώσουν σε βάθος τη νέα κατάσταση, δεν αναζητήσουν τις αιτίες της οπισθοχώρησης και δεν αλλάξουν τρόπο δουλειάς και πολιτική γραμμή για την αναγκαία αντεπίθεση, το πολιτικό κενό δεν θ' αργήσει να καλυφτεί από τα πολυποίκιλα ρεύματα του κοινωνικού κανιβαλισμού.

2) Αρκεί να δούμε τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της υγείας για να αντιληφθούμε το μέγεθος του προβλήματος και να καταλάβουμε καλύτερα τη στρατηγική της ΝΔ και της αστικής τάξης. Ας αφήσουμε τις εύκολες διαπιστώσεις. Η κυβέρνηση δεν "διαλύει το ΕΣΥ", δεν κάνει "αντιφατικές και ασύντακτες ρυθμίσεις λόγω τυχοδιωκτών υπουργών", δεν τα βάζει γενικά "με τους γιατρούς και τους λοιπούς υγειονομικούς". Η κυβέρνηση αναμορφώνει ριζικά το ΕΣΥ σε ιδιωτική, επιχειρηματική βάση και στη βάση αυτή δημιουργεί εχθρούς αλλά αναδιατάσσει και τις συμμαχίες της:

α) Δημιουργεί το λεγόμενο "ενιαίο χώρο" δημόσιου – ιδιωτικού τομέα. Στην ουσία καταργούνται οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ τους και οι όποιοι δεσμευτικοί δημόσιοι κανόνες διαχείρισης και λειτουργίας είχαν κατοχυρωθεί (και κατακτηθεί) τα προηγούμενα χρόνια σμπαραλιάζονται. Το "ιδιωτικό" δηλ. η αγοραία σχέση νομιμοποιείται πλήρως (ηθικά, πολιτικά, πρακτικά), παρουσιάζεται μάλιστα και ως κοινωνική ανάγκη που θα λύσει τα αδιέξοδα και τις εγγενείς αδυναμίες του συστήματος. Για παράδειγμα, η εμπορευματική σχέση μεταξύ υγειονομικού και ασθενή στο ΕΣΥ απαγορευόταν επί ποινή αργίας ή απόλυσης και γινόταν μόνο "μαύρα" και παράνομα ως τώρα. Η νομιμοποίηση του "ιδιωτικού έργου" εντός ΕΣΥ με πολύμορφους τρόπους και διατάξεις (απογευματινά ιδιωτικά ιατρεία, απογευματινά ιδιωτικά χειρουργεία, κατάργηση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, δυνατότητα παράλληλης απασχόλησης δηλ. και ιδιωτικής δουλειάς σε όλους τους μόνιμους υγειονομικούς κλπ) είναι πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα ανατροπής της προηγούμενης κατάστασης.

Η μαζική είσοδος των εργολάβων και η παραχώρηση ολόκληρων τομέων και τμημάτων του δημόσιου νοσοκομείου σε ιδιώτες μέσω ΣΔΙΤ είναι ένα άλλο θεμελιώδες στοιχείο. Οι κλειστοί προϋπολογισμοί, τα νοσοκομεία αριστείας και αυτόνομων επιχειρηματικών μονάδων, τα DRGs κοστολόγησης της νόσου, οι πολύπλευρες χρηματοδοτήσεις εταιρειών και προμηθευτών από τα δημόσια νοσοκομειακά έσοδα αποτελούν επίσης ανάλογη τομή.

β) Σε αυτό τον "ενιαίο χώρο" το ιδιωτικό διεισδύει ("συμπληρώνει" όπως λένε κομψά) στο δημόσιο και όχι βέβαια το αντίστροφο, όπως ισχυρίζεται η κυβερνητική προπαγάνδα. Το δημόσιο μπαίνει στο ιδιωτικό μόνο όταν είναι να χρηματοδοτήσει με ζεστό κρατικό χρήμα (ή/και ευρωπαϊκά κονδύλια πχ ταμείο ανάκαμψης) τους μεγαλοκλινικάρχες, τα κοινωφελή ιδρύματα (πχ Ωνάσειο) ή τα πανεπιστημιακά μαγαζιά (βλέπε Ευγενίδειο), προσφέροντας τους σε πολλές περιπτώσεις και έτοιμη πελατεία.

γ) Καταργεί ντε φάκτο τους οργανισμούς (οι οποίοι έχουν να επικαιροποιηθούν από το 2011!) των δημόσιων νοσοκομείων του ΕΣΥ, με πολλούς τρόπους. Άλλα τα μετατρέπει σε ΝΠΙΔ όπως πρόσφατα τα ψυχιατρικά νοσοκομεία, άλλα τα κλείνει, άλλα τα μετατρέπει στην πράξη σε ΚΥ, σε άλλα παραχωρεί τμήματα τους για ιδιωτική κερδοφορία και πάει λέγοντας.

δ) Καταργεί ουσιαστικά τη μονιμότητα και τη σταθερή εργασιακή σχέση του υγειονομικού. Τις μόνιμες προσλήψεις αντικαθιστούν οι συμβασιούχοι κάθε είδους και προγράμματος, το ωράριο εργασίας διαλύεται μέσα στην υπερεργασία, οι μετακινήσεις (κινητικότητα) από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από τμήμα σε τμήμα γίνονται καθημερινότητα, ο μισθός μετατρέπεται σε μια ελάχιστη, συμβολική αμοιβή και μόνο το "ιδιωτικό έργο", η δεύτερη δουλειά ή οι εξοντωτικές υπερωρίες της υπερεφημέρευσης δημιουργούν ένα αξιοπρεπές εισόδημα.

ε) Τα νοσοκομεία καθετοποιούνται εσωτερικά και διαμερισματοποιούνται ταξικά ως προς την περίθαλψη των ασθενών. Όπως και με τα ιδιωτικά ασφαλιστικά πακέτα, οι ασθενείς θα μπαίνουν σε θέσεις και "προτεραιότητες", πάντα στο όνομα της ελεύθερης επιλογής και της ατομικής ευθύνης, ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα (ή τις πολιτικές γνωριμίες που ποτέ δεν καταργούνται).

στ) Τη στρατηγική αυτή έρχεται να συμπληρώσει και το συνεχιζόμενο πογκρόμ απέναντι στους αυτοαπασχολούμενους, μικρομεσαίους γιατρούς που με τη μέθοδο "ο θάνατος του εμποράκου" ωθούνται βίαια στο κλείσιμο του ιατρείου (ώστε σημαντικό μερίδιο της αγοράς που κατέχουν να το προσποριστούν οι μεγάλες αλυσίδες) με τα clawback, την υπερφορολόγηση, τα πανάκριβα νοίκια και την υλικοτεχνική υποδομή, τις απειλές για επίταξη και αναγκαστική κάλυψη των δημόσιων νοσοκομείων.

3) Η ίδια εικόνα διαμορφώνεται λίγο πολύ παντού, σε ανάλογες αναδιαρθρώσεις. Για παράδειγμα με το Υπερταμείο, επιταγή των μνημονίων και της ΕΕ (ειδικά του τρίτου μνημονίου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη συναινετική ψήφο των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι), ενοποιείται η δημόσια περιουσία του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και του ΤΑΙΠΕΔ. Οχτώ θυγατρικές εταιρείες του (ΟΑΣΑ, ΕΛΤΑ, ΔΕΘ-Helexpo, Οργανισμός Κεντρικών Αγορών και Αλιείας, Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης, ΓΑΙΑΟΣΕ, Ελληνικές Αλυκές, Διώρυγα Κορίνθου) ιδιωτικοποιούνται άμεσα με το «μοντέλο» ΔΕΗ, με ότι αυτό σημαίνει στην απογείωση των τιμών, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων (ήδη αποφασίστηκε η προώθηση της πλήρους κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων και της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων στους συγκεκριμένους φορείς), την ποιότητα των υπηρεσιών. Αντίστοιχα, με τις ιδιωτικές εταιρείες (ΝΠΙΔ) διαχείρισης υδάτων και τη σύμπραξη τους με ΕΥΔΑΠ κ' ΕΥΔΑΘ η επιχειρηματική λογική και σε αυτό το μείζον αγαθό θα κυριαρχήσει.

4) Γιατί όμως η πολιτική της ΝΔ επικρατεί; Όταν μάλιστα βγαίνει πρόσφατα εκλογικά και πολιτικά τραυματισμένη με την κοινωνική δυσαρέσκεια να εντείνεται;

Ο πρώτος λόγος ήδη αναφέρθηκε και αφορά τη συναίνεση της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης στη στρατηγική των ιδιωτικοποιήσεων, του "ενιαίου χώρου" κλπ. Ακόμα κι ο πολύς … Πολάκης ασχολείται με τα σκάνδαλα και όχι με τις ιδιωτικοποιήσεις (που είναι το σκάνδαλο των σκανδάλων – άλλωστε τις στηρίζει).

Να θυμίσουμε εδώ ότι στην περίοδο της πανδημίας εμφανίστηκαν στη δημόσια συζήτηση φωνές από την παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία έως δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς που φαντασιώνονταν το «τέλος του νεοφιλελευθερισμού» και την «επιστροφή του κράτους πρόνοιας».

Είναι εντυπωσιακή η άγνοια (ηθελημένα ή όχι) της στρατηγικής του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και της ΕΕ, τη στιγμή που η πραγματικότητα βοά περί του αντιθέτου. Η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και του νερού, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας από το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού έως τα βουνά (για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών) και τις πρώην ΔΕΚΟ, η ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα υγείας κατά τη διάρκεια της πανδημίας, το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και η ενίσχυση των ιδιωτικών κριτηρίων για τη λειτουργία της παιδείας, αποδεικνύουν ότι το κράτος εξακολουθεί να λειτουργεί ως ζωοδότης του ιδιωτικού τομέα, της συσσώρευσης κερδών του κεφαλαίου. Η λεγόμενη «επιστροφή του (αστικού) κράτους» συνεπώς, αφορά την επιστροφή της φορομπηξίας, των μειωμένων κοινωνικών παροχών και μισθών και φυσικά την επιστράτευση των «σταθερών αξιών» της νεοφιλελεύθερης κρατικής διαχείρισης: της καταστολής, από τη μια, και της επιτήρησης-ελέγχου-πειθαναγκασμού από την άλλη.

Επιπλέον το παράδειγμα ειδικά των ΗΠΑ αλλά και της ΕΕ μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης ουσιαστικά αποδεικνύουν ότι το ζεστό κρατικό χρήμα δίνεται για τη διάσωση των μεγάλων κυρίως επιχειρήσεων και των καπιταλιστών, χωρίς να έχουν καμία απολύτως υποχρέωση να βελτιώσουν την κατάσταση των εργαζόμενων. Τουναντίον, έχουμε παρόξυνση των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων.

Ο δεύτερος λόγος αφορά τη στάση του ΚΚΕ, το οποίο αντικειμενικά έχει ξεχωριστό ειδικό βάρος λόγω της αγωνιστικής, αντιπολιτευτικής του δράσης αλλά και του συσχετισμού δυνάμεων που έχει διαμορφώσει υπέρ του στο κίνημα (στην υγεία είναι 1η δύναμη στην ΟΕΝΓΕ και την ΕΝΙΘ, οριακά 2η με υψηλά ποσοστά στην ΕΙΝΑΠ, 1η δύναμη σε πολλά πρωτοβάθμια σωματεία νοσοκομείων και μάλιστα στα πιο πολυπληθή).

Το ΚΚΕ δεν διαμορφώνει πολιτική γραμμή ανατροπής νόμων και κρίσιμων πυλώνων της αστικής πολιτικής. Όταν λες "τι δημόσιο τι ιδιωτικό, στον καπιταλισμό είναι το ίδιο" πας δεξιά … από τ' αριστερά, αποδέχεσαι τη στρατηγική του "ενιαίου χώρου" που προωθεί η ΝΔ (αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις λιγότερο εντατικά). Όταν λες "αυτός ο νόμος θα μείνει στα χαρτιά" χωρίς να βάζεις ζήτημα μπλοκαρίσματος-ανατροπής του, υπονομεύεις και τη δυνατότητα μαζικής απειθαρχίας απέναντι στην εφαρμογή του. Οι αστικοί νόμοι όμως δεν ψηφίζονται για να μείνουν στα χαρτιά (στα χαρτιά μένουν ουκ ολίγες φορές συνδικαλιστικές αποφάσεις με ευθύνη και του ΚΚΕ), αποτελούν πάντα χρυσή εφεδρεία ακόμα και όταν προσωρινά αδρανοποιούνται.

Στην ιστορία της μεταπολίτευσης (για να μην πάμε πιο παλιά) νόμοι ανατράπηκαν ή δεν ψηφίστηκαν καν με την αποφασιστική, ανατρεπτική γραμμή του κινήματος και των πρωτοπόρων δυνάμεων και όχι με τη θέση "να μείνουν στα χαρτιά". Ο ν.330, ο ν.815, η ιδιωτικοποίηση της ΕΑΣ, ο αντιασφαλιστικός Γιαννίτση, η κατάργηση του άρθρου 16 και πολλοί άλλοι.

Όταν λες ότι οι εθνικοποιήσεις στον καπιταλισμό είναι μια αυταπάτη, τότε αφήνεις ανοιχτό το πεδίο για αποδοχή του κύματος ιδιωτικοποιήσεων (αφού τίποτα άλλο δεν μπορεί να γίνει, είναι αυταπάτες).

Όταν λες ότι δεν μπορούμε να ακυρώσουμε – μπλοκάρουμε τα ιδιωτικά χειρουργεία παρά μόνο να τα καταγγείλουμε γίνεσαι κίνημα διαπιστώσεων, ανακοινώσεων και ζύμωσης, όχι νικηφόρας αναμέτρησης.

Είναι πολύ χαρακτηριστική η πρόσφατη τοποθέτηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ Νίκου Καραθανασόπουλου στη Βουλή για το υπερταμείο:

«Διάφορες κυβερνήσεις ανεξαρτήτως πολιτικού προσανατολισμού έχουν εφαρμόσει παραλλαγές στο μείγμα διαχείρισης που εξυπηρετούν τις εκάστοτε ανάγκες που έχει η αναπαραγωγή της καπιταλιστικής οικονομίας και τα συμφέροντα του κεφαλαίου, φέρνοντας ως παραδείγματα την κυβέρνηση της ΝΔ, που προέβη σε κρατικοποιήσεις χρεωμένων επιχειρήσεων, και του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ που προέβησαν σε ιδιωτικοποιήσεις. Αν επιλέγεται η μία ή η άλλη μορφή διαχείρισης και κρατικής παρέμβασης στην οικονομία, εξαρτάται από τις δυσκολίες του κεφαλαίου και τις ανάγκες που έχει η οικονομική αναπαραγωγή του συστήματος. Τόνισε ότι ανέκαθεν το κράτος και ανεξαρτήτως κυβερνήσεων «πούλαγε φθηνά στο μεγάλο κεφάλαιο και αγόραζε πολύ ακριβά γιατί έτσι διασφαλίζει την αύξηση του ποσοστού κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και όλες οι επιλογές που κάνει είναι προς αυτήν την κατεύθυνση», συμπληρώνοντας πως «οι επενδυτές επιβάλλουν πού θα κάνουν επένδυση. Για αυτό καταστρέφονται μια σειρά παραγωγικές δυνατότητες της χώρας».

Σημείωσε πως το δίλημμα στο οποίο πρέπει να απαντήσει η εργατική τάξη και ο λαός είναι: Τα κέρδη ή οι ανάγκες και η ζωή του. Τέλος, τόνισε ότι εργαζόμενοι και λαός πρέπει να συγκρουστούν με τους μηχανισμούς που διευρύνουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, είτε είναι δημόσιοι είτε ιδιωτικοί, και για να ανακουφιστούν από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και να ανοίξουν τον δρόμο για συνολικότερες ρήξεις και ανατροπές.»

Πρόκειται για υπόδειγμα …. συγκεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης. Γενικολογία, μαθήματα για το πως κινείται ο καπιταλισμός και το κράτος στην οικονομία αλλά για την ταμπακιέρα τίποτα. Ο κόσμος είναι σε απόγνωση από το αμόκ ιδιωτικοποιήσεων, ΣΔΙΤ και σφαγιασμού ακόμα και στοιχειωδών κρατικών, κοινωνικών παρεμβάσεων και για το ΚΚΕ το δίλημμα που πρέπει να απαντήσει το κίνημα είναι «τα κέρδη ή οι ανάγκες» αφηρημένα, αλλά όχι το μπλόκο στην ΕΕ, τις αναδιαρθρώσεις, τους αντιλαϊκούς νόμους, τις πολεμικές δαπάνες και την κυβέρνηση από τη σκοπιά της συνολικής αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Πως αλλιώς όμως οι ανάγκες θα επιβληθούν απέναντι στα κέρδη; Πως το σύνθημα «με τις ανάγκες μας ενάντια στα κέρδη τους» θα αποκτά πιο συγκεκριμένο περιεχόμενο;

Στο θέμα της ΛΑΡΚΟ η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι ακόμα πιο αποκαρδιωτική. Αρνήθηκε εξ αρχής να θέσει τον μοναδικό ρεαλιστικό στόχο για την σωτηρία της ΛΑΡΚΟ και της δουλειάς όλων των εργαζομένων που ήταν η ενιαία δημόσια ΛΑΡΚΟ με απειθαρχία στις εντολές της ΕΕ, χωρίς ιδιώτες. Καλλιέργησε αυταπάτες ότι ο επενδυτής «θέλει τους εργαζόμενους» και ουσιαστικά οδήγησε τον αγώνα στην διαπραγμάτευση των όρων ιδιωτικοποίησης. Αντί να συμβάλει σε πανεργατικό αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο, την ΕΕ και την κυβέρνηση, περιορίστηκε στην αντίσταση ενάντια στην υποβάθμιση της περιοχής.

Η άρνηση αλλά και η απαξίωση μιας γραμμής ανατροπής από το ΚΚΕ έχει δύο πολύ καίριες συνέπειες:

Η πρώτη είναι ότι αδυνατίζει τις ίδιες τις μορφές του αγώνα. Βάρος στις συνελεύσεις και τις διαδικασίες βάσης δεν δίνεται, παρά μόνο σε αποφάσεις ΔΣ, κυρίως ομοσπονδιών. Οι κινητοποιήσεις αποκτούν χαρακτηριστικά τυποποιημένης διαμαρτυρίας με τα ίδια και τα ίδια, οι συντονισμοί αποσυσπειρώνονται ή γίνονται για την κομματική καταγραφή.

Χαρακτηριστική είναι η αντιμετώπιση του νόμου για την ψυχική υγεία. Το ΚΚΕ είχε συσχετισμό σε ΨΝΑ, ΟΕΝΓΕ, ΚΕΘΕΑ συν την ενίσχυση από τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ενώ στην αρχή φτιάχνεται μια δυναμική και στην πρώτη σύσκεψη στο ΔΑΦΝΙ συγκεντρώθηκαν 150 φορείς, στην πορεία με ευθύνη του οι φορείς γίνανε 7 !!!, ο συντονισμός όχι μόνο δεν διευρύνθηκε όπως θα μπορούσε αλλά συρρικνώθηκε, οι δράσεις υποβαθμίστηκαν και υπονομεύτηκαν, η αντιμετώπιση του νόμου περιορίστηκε στους καθ' ύλη αρμόδιους δηλ. τα ψυχιατρικά νοσοκομεία και τις δομές απεξάρτησης. Στην ουσία οι δυνάμεις του ΚΚΕ στην υγεία δεν κάνουν τίποτα παραπάνω από ότι και η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ. Δεν βάζουν άλλο σχέδιο. Όπως και στα Τέμπη, όπως και στους φοιτητές το Γενάρη, όπως και στην ΟΕΝΓΕ το Νοέμβρη έτσι και τώρα αρνούνται πεισματικά να θέσουν πλαίσιο συνολικής και μετωπικής αντιπαράθεσης με τις ιδιωτικοποιήσεις, πανυγειονομικής και διακλαδικής. Δεν είναι λάθος, δεν είναι πρόβλημα συσχετισμού, είναι πολιτική συνειδητή επιλογή.

Η δεύτερη συνέπεια είναι ότι απογοητεύει ευρύτερο κόσμο ως προς τη δυνατότητα μιας ανατρεπτικής πολιτικής διεξόδου. Από τη στιγμή που όλοι οι νόμοι περνούν, από τη στιγμή που οι κατακτήσεις παίρνονται πίσω η μια μετά την άλλη, από τη στιγμή που παλεύεις απλά για στοιχειώδη ανακούφιση όπως λέγεται, τότε πολιτική λύση είναι μόνο η πιο φιλολαϊκή διαχείριση της βαρβαρότητας (κατά τη γνωστή αφήγηση ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και άλλων) ή η κοινοβουλευτικοποίηση του κινήματος. Ψήφος στο ΚΚΕ παντού, στη Βουλή, στην ΕΕ, στους Δήμους, στην ΕΙΝΑΠ γιατί μόνο έτσι μπορεί κάτι ν' αλλάξει. Τα υπόλοιπα δεν είναι της ώρας.

Ο τρίτος λόγος αφορά και την αντικαπιταλιστική αριστερά, έχει να κάνει και με δικές μας αδυναμίες, κυρίως προγραμματικές. Δεν μπορούμε να αντιπαρατεθούμε εύκολα με τον πυρήνα των ιδιωτικοποιήσεων, του κέρδους, της ΕΕ, και υποχωρούμε σε δευτερεύουσες κριτικές. Δεν μας σώζουν 2-3 καλές τοποθετήσεις στα ΜΜΕ ή κάποιες καλές ανακοινώσεις. Παρόλο που στην πολιτική απόφαση του 5ου συνεδρίου του ΝΑΡ τονίζαμε ότι στην περίοδο που διανύουμε «ενισχύονται οι αναδιαρθρώσεις και προωθούνται τομές ιστορικού χαρακτήρα στο πεδίο της εργασίας, αναδιαμορφώνεται συνολικά η καθημερινότητα με βάση τους νόμους της αγοράς, αποκτούν πρωτοφανή ένταση και επεκτείνονται καθολικά οι εμπορευματικές σχέσεις σε βάρος της εργασίας, των ανθρώπινων σχέσεων και της φύσης, ιδιωτικοποιούνται και εμπορευματοποιούνται τα κοινωνικά αγαθά», στην καθημερινή δράση δεν αποπνέουμε ανάλογη προγραμματική και ιδεολογική φρεσκάδα.

5) Το κύριο πρόβλημα είναι ότι η επαναστατική αριστερά και οι πρωτοπόρες δυνάμεις του κινήματος δυσκολεύονται να φέρουν τη στρατηγική στην άμεση τακτική αντιπαράθεση, κάτι που με περισσή αποτελεσματικότητα κάνει η αστική τάξη. Και ούτε είναι δικαιολογία η στάση του ΚΚΕ που κάνει ό,τι μπορεί για να απομακρύνει την επαναστατική στρατηγική από την τακτική, μετατρέποντάς την σε μια όμορφη ουτοπία.

-Μια τέτοια υπέρβαση απαιτεί:

α) αναμέτρηση με το ζήτημα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Η προγραμματική θέση για κοινωνική ιδιοκτησία στην παραγωγή και τα μέσα της, στην πορεία για την αταξική και α-ιδιοκτησιακή κοινωνία πρέπει να έρθει «πιο κοντά» και να καθοδηγεί το πλαίσιο πάλης ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τις ΣΔΙΤ, το αίτημα για αποκλειστικά δημόσια παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες, ρεύμα, νερό, διαχείριση φυσικού πλούτου (που «δεν είναι εμπορεύματα, ανήκουν στο λαό»), το στόχο για εθνικοποιήσεις στις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας όπως η ΛΑΡΚΟ, την προστασία της 1ης κατοικίας (τα funds διεισδύουν σήμερα ακόμα και στην ιδιοκατοίκηση)

β) αναμέτρηση με τον πλούτο και τα κέρδη του κεφαλαίου. Η πάλη για μείωση του χρόνου εργασίας, για 5ήμερο-6ωρο-30ωρο πρέπει να έρθει «πιο κοντά» στην πάλη για ΣΣΕ και να συνδεθεί πιο οργανικά με το μισθό. Αυξήσεις «ανακούφισης» και ψευδαίσθησης βελτίωσης (αυτή είναι η πιο μεγάλη αυταπάτη) δεν ικανοποιούν κανέναν όταν δεν θίγουν την κερδοφορία του αφεντικού, δεν υπερβαίνουν εισοδηματικά την ακρίβεια και τη ληστρική φορολογία, δεν καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες. Σήμερα ο μισθός και η καταβύθιση του γίνεται μέσο πολιτικού και κοινωνικού εκβιασμού για παράταση του χρόνου εργασίας, αβάστακτες υπερωρίες, δεύτερη και τρίτη δουλειά, 6ήμερη και 7ήμερη εργασία, συντριβή του 8ωρου και του σταθερού εβδομαδιαίου χρόνου, δουλειά και μετά τα 70. Αλλά και το αντίστροφο: η υπερεργασία δημιουργεί μια οριακή ενίσχυση του εισοδήματος με αντίτιμο την ψυχοσωματική φθορά και καταπόνηση, την έξαρση των εργατικών ατυχημάτων-εγκλημάτων, επαγγελματικών ασθενειών, ψυχικών νοσημάτων. Το κεφάλαιο βγαίνει κερδισμένο διπλά, μέσα από τη διπλή απόσπαση υπεραξίας από τον ίδιο εργαζόμενο. Χώρια τα πολιτικά-ιδεολογικά κέρδη με την αναπαραγωγή του ατομισμού-ανταγωνισμού, την έλλειψη ελεύθερου χρόνου για συλλογική δράση, πολιτιστική και πνευματική ανάπτυξη, κοινωνικές σχέσεις

γ) αναμέτρηση με την ισχύ και την πολιτική δύναμη του κεφαλαίου, πριν απ' όλα του δικού μας, ισχύ που του δημιουργεί η ενίσχυση της κατασταλτικής, διοικητικής και νομικής του θωράκισης καθώς και των διεθνών του διασυνδέσεων. Από αυτή τη σκοπιά πρέπει «να έρθει πιο κοντά» και να οργανωθεί η πάλη κατά των στρατιωτικών δαπανών, της πολεμικής προετοιμασίας και εμπλοκής της αστικής τάξης (που δεν πρόκειται καθόλου για υπεράσπιση των «εθνικών, κυριαρχικών δικαιωμάτων»), ο στόχος για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, η πάλη κατά του δημοσιονομικού συμφώνου της ΕΕ, η ρήξη, απειθαρχία, αποδέσμευση από αυτή.

6) Χρειάζεται νέου τύπου ενίσχυση της θεωρητικής δουλειάς και της φυσιογνωμίας. Ξανά ένα παράδειγμα από την υγεία: Ο γιατρός αγωνιστής, ο γιατρός της προσφοράς, της ανιδιοτέλειας και του δημόσιου λειτουργήματος, ο γιατρός επαναστάτης διανοούμενος (το πρότυπο του Τσε) που συνδυάζει την επιστήμη με την πολιτική στράτευση στο πλευρό της ε.τ. για την κομμουνιστική χειραφέτηση, έχει υποχωρήσει. Το κριτήριο του ανταγωνισμού, της ατομικότητας, της απόσυρσης από τα κοινά, η εμπορευματική λογική, ακόμα και ρατσιστικές συμπεριφορές έχουν εισχωρήσει επικίνδυνα. Δείτε πως η ΝΔ οικοδομεί επιπλέον κοινωνικές συμμαχίες με τμήμα γιατρών του ΕΣΥ, ακόμα και ειδικευόμενους ή νοσηλευτές, στη βάση του "ιδιωτικού έργου". Επείγει να κάνουμε μια στροφή στην οικοδόμηση στον βαθύ εργατικό χώρο (για την υγεία στο λοιπό υγειονομικό προσωπικό πλην γιατρών). Δεν λείπουν οι άνθρωποι στους διάφορους χώρους. Δεν ασχολούμαστε όμως συνολικά και μεθοδικά για τη συγκρότηση, οργάνωση και πολιτικοποίηση τους.

7) Δεν έχουμε συζητήσει και διατυπώσει σχέδιο μεσοπρόθεσμης κινηματικής δράσης και αντεπίθεσης. Γενικά απαντάμε σποραδικά εδώ κι εκεί, ανάλογα με το τι φέρνει η κυβέρνηση, πολλές φορές αποσπασματικά και κατακερματισμένα, όχι ενοποιητικά και με συνολικό πλαίσιο στόχων. Κάποια πράγματα επείγουν. Με πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς χρειάζεται να συγκροτηθεί:

1. Πλαίσιο διεκδίκησης ΣΣΕ εργασίας πανεργατικής απεύθυνσης (μισθός, θέση, χρόνος εργασίας, όριο συντάξιμου χρόνου και υπερωριών, είδος έργου).

2. Συνολικό μέτωπο κατά των ιδιωτικοποιήσεων κάθε είδους και μορφής. Κατάργηση υπερταμείου. Αποκλειστικά δημόσια υγεία, παιδεία, μεταφορές, ρεύμα, νερό, διαχείριση φυσικού πλούτου. Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας.

3. Διεκδίκηση χρημάτων και υποδομών για κοινωνικές δράσεις. Όχι στην πολεμική προετοιμασία και το ολοκαύτωμα. Ακύρωση πολεμικών δαπανών. Έξω από το ΝΑΤΟ, έξω οι βάσεις, να πάψει κάθε πολεμική εμπλοκή και στήριξη στη γενοκτονία των Παλαιστινίων.

4. Απειθαρχία, ρήξη, αποδέσμευση από την ΕΕ, τα δημοσιονομικά της σύμφωνα και τα ματωμένα πλεονάσματα. Ακύρωση δεσμεύσεων του 3ου μνημονίου.

5. Σχέδιο μαζικής εξόρμησης και συσπείρωσης των κάτω. Σε συγκεκριμένους χώρους αναπτύσσουμε πυρήνες και επιτροπές αγωνιστικής δράσης για τα παραπάνω. Κάνουμε πρόταση αγωνιστικού συντονισμού, αφού όμως έχουμε συγκροτήσει ένα τέτοιο πρωταρχικό δίκτυο επιτροπών και σωματείων.

6. Συμβολή στη μαχόμενη, ανώτερη ενοποίηση σχημάτων και αγωνιστών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για μια αγωνιστική απάντηση τέτοιου τύπου.

7. Διακήρυξη – πλαίσιο αγώνα προς την ε.τ., που μπορεί να συσπειρώσει εκατοντάδες συνδικαλιστές.

Ιδιαίτερη συμβολή στα παραπάνω μπορεί να έχει η Ταξική Κίνηση Εργατικής Χειραφέτησης.

Παντιέρα, αντικαπιταλιστική ενημέρωση