Τρίτη 14 Μαΐου 2024
Προκήρυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία για τις ευρωεκλογές στις 9 Ιούνη 2024 (μορφή pdf)
Διαβάστε και κατεβάστε την pροκήρυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία για τις ευρωεκλογές στις 9 Ιούνη 2024 (μορφή pdf)
Ξεσηκωμός αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό | Όλοι/ες στις πορείες στις 15 Μάη στην επέτειο της Νάκμπα
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
τηλ.: 2132063582, 6948369941, 6932828964
email: pressantarsya@gmail.com
14.5.2024
Ξεσηκωμός αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό
Όλοι/ες στις πορείες στις 15 Μάη στην επέτειο της Νάκμπα
Αθήνα: 6.30μμ Πάρκο Ελευθερίας | Θεσσαλονίκη: 7μμ, Αγ. Βενιζέλου
Πάτρα: 7 μμ πλ. Γεωργίου | Καρδίτσα, 7μμ Κεντρική Πλατεία
Στις 15 Μάη συμπληρώνονται 76 χρόνια από την επέτειο της Νάκμπα (συνώνυμου της καταστροφής για τον παλαιστινιακό λαό) και σχεδόν εφτά μήνες από την δολοφονική εισβολή του Ισραήλ στη Γάζα, με αποτέλεσμα πάνω από 35.000 νεκρούς, εκ των οποίων το 60% είναι γυναίκες και παιδιά. Παρόλα αυτά η παλαιστινιακή αντίσταση δεν σταματά και αντεπιτίθεται ακόμα κι εκεί που υποτίθεται οι ισραηλινές δυνάμεις θανάτου και εθνοκάθαρσης είχαν καθαρίσει το πεδίο, όπως στη βόρεια Γάζα. Το κράτος του Ισραήλ προχωρά ήδη σε επιχειρήσεις στη Ράφα, στην πόλη όπου στοιβάζονται έως και 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, οδηγώντας τους σε απόγνωση.
Την ίδια ώρα το μαζικό και ριζοσπαστικό κίνημα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό από τις ΗΠΑ μέχρι την Ευρώπη και όλο τον κόσμο κατακτά τα πανεπιστήμια και τα λιμάνια, τους δρόμους, τις πλατείες και τους τόπους δουλειάς, απαιτώντας να παύσει κάθε υποστήριξη, κάθε συνεργασία με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Και στην Ελλάδα η νεολαία και οι εργαζόμενοι πυκνώνουν τις κινητοποιήσεις τους. Το Ισραήλ έχει ήδη ηττηθεί στις συνειδήσεις των λαών, όπως και όσοι είναι συνένοχοι στη γενοκτονία: οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών της. Μαζί και η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και η συναινετική αντιπολίτευση των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, εθνικιστών κλπ. που δεν διαφοροποιούνται.
Για όλους αυτούς τους λόγους η φετινή επέτειος της Νάκμπα έχει ιδιαίτερη σημασία. Έχει ιδιαίτερη σημασία οι εργαζόμενοι/ες και οι νέες/οι και στην Ελλάδα να βρεθούν στους δρόμους, διαδηλώνοντας στο πλευρό του αγωνιζόμενου παλαιστινιακού λαού.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί στην κινητοποίηση που γίνεται στην Αθήνα στις 15 Μάη, στις 6.30 μ.μ., στο πάρκο Ελευθερίας (Μέγαρο Μουσικής) με κάλεσμα σωματείων, συλλόγων, φορέων, κινήσεων και πολιτικών οργανώσεων. Θα ακολουθήσει πορεία στην αμερικανική και στην ισραηλινή πρεσβεία. Καλούμε σε μαζική συμμετοχή και στις αντίστοιχες κινητοποιήσεις που θα γίνουν σε άλλες πόλεις.
- Λευτεριά στον παλαιστινιακό λαό – νίκη στην παλαιστινιακή αντίσταση.
- Τερματισμός της κατοχής και της γενοκτονίας, να σταματήσει τώρα η στρατιωτική επέμβαση του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη.
- Καμιά συνεργασία με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ.
- ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, ΕΕ, ελληνική κυβέρνηση είναι συνένοχοι στο έγκλημα. Να επιστρέψει η φρεγάτα «Ύδρα» από την Ερυθρά Θάλασσα, να κλείσουν οι αμερικανικές βάσεις του θανάτου.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει την αστυνομική εισβολή στη Νομική, στην κατάληψη αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
τηλ.: 2132063582, 6948369941, 6932828964
email: pressantarsya@gmail.com
14.5.2024
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει την αστυνομική εισβολή στη Νομική, στην κατάληψη αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει την αστυνομική εισβολή στην Νομική Σχολή, στην κατάληψη αλληλεγγύης στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού, κατόπιν αιτήματος του Πρύτανη.
Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν μπορούσε να λείπει απ τον χορό της παγκόσμιας καταστολής ενάντια στο αναπτυσσόμενο φοιτητικό και εργατικό κίνημα σε όλο τον κόσμο.
Υποστηριχτές των δολοφόνων του κράτους του Ισραήλ, "πρόθυμοι" υπηρέτες της ματοβαμμένης πολιτικής των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, δεν διστάζουν να βάλουν το χέρι τους σε μια πολιτική που σέρνει όλη την περιοχή στον πόλεμο.
Άμεση απελευθέρωση των προσαχθέντων.
Κλιμάκωση του αγώνα και στα πανεπιστήμια και παντού για να σταματήσει η γενοκτονία του κράτους του Ισραήλ με την στήριξη των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στην Γάζα.
Σχόλιο Γρ. Τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Τουρκία: «Ήρεμα νερά» για τις αστικές τάξεις σε Ελλάδα-Τουρκία και το ΝΑΤΟ, φουρτούνες για τους λαούς
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
τηλ.: 2132063582, 6948369941, 6932828964
email: pressantarsya@gmail.com
14.5.2024
«Ήρεμα νερά» για τις αστικές τάξεις σε Ελλάδα-Τουρκία και το ΝΑΤΟ, φουρτούνες για τους λαούς
Η επιλογή των κυβερνήσεων Ελλάδας - Τουρκίας να συνεχίσουν να εκπέμπουν μια εικόνα συζήτησης και συνεργασίας, μετά και τη συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη στην Άγκυρα, δεν σημαίνει πως υπάρχουν θετικές εξελίξεις για τους λαούς των δύο χωρών, ούτε πως τα «καυτά θέματα» του ανταγωνισμού των αστικών τάξεων βαίνουν προς επίλυση.
Αυτό που οδηγεί τις κυβερνήσεις σε Τουρκία και Ελλάδα είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου (γι' αυτό και η έμφαση στις οικονομικές σχέσεις) και η ενίσχυση της συνοχής της νοτιοανατολικής πτέρυγας του επιθετικού συνασπισμού του ΝΑΤΟ. Στο στόχαστρο μπαίνουν οι πρόσφυγες, με το ρατσιστικό τείχος της ΕΕ να φυλάσσεται –αυτή την περίοδο- και από τις δύο πλευρές, ενώ η αναφορά σε συζήτηση για την «τρομοκρατία» σημαδεύει τους Τούρκους και Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες και αριστερούς αγωνιστές που ζουν στην Ελλάδα.
Στη συνέντευξη τύπου ο Κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε προκλητικά στο «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα»(!), χωρίς αναφορά στους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς Παλαιστίνιους, μεταξύ αυτών και πολλές χιλιάδες παιδιά. Υπό το βάρος της κατακραυγής του λαού στην Ελλάδα για τα εγκλήματα του Ισραήλ μίλησε για ανάγκη… «αναλογικής αντίδρασης»! Πρόκειται για φτηνό θεατρινισμό του Κ. Μητσοτάκη, χωρίς κανένα αντίκρισμα, αφού η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει να στηρίζει το Ισραήλ και να εξυπηρετεί τις ΗΠΑ και την ΕΕ, που το εξοπλίζουν.
Η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, με την οποία συντάσσεται η συστημική αντιπολίτευση (όταν δεν βγαίνει πιο δεξιά και εθνικιστικά»), δεν παίρνει διορθώσεις, αλλά ανατροπή. Με ισχυρή αντικαπιταλιστική διεθνιστική Αριστερά, σε ρήξη και για την έξοδο από ΝΑΤΟ και ΕΕ, για τα δικαιώματα των εργαζομένων σε Ελλάδα και Τουρκία (και όχι για τα «εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα», όπως λέει το ΚΚΕ), για την ειρήνη, τη φιλία και συνεργασία των λαών κόντρα σε κεφάλαιο, εθνικισμό και ιμπεριαλισμό.
Σάββατο 11 Μαΐου 2024
Ευρωεκλογές χωρίς συζήτηση για την Ε.Ε.; | Άρθρο του Γ. Λαθήρα στην Εφημ. των Συντακτών
Ευρωεκλογές χωρίς συζήτηση για την Ε.Ε.;
Η «Ε.Ε. της δημοκρατίας» ανεβάζει φασίστες στην εξουσία στη μια χώρα πίσω από τη άλλη. Επιβάλλει βίαια ηγέτες της αρεσκείας της (Ντράγκι στην Ιταλία, Παπαδήμος στην Ελλάδα). Ο ρατσισμός κι ο φασισμός αναβιώνουν. Ο Μακρόν κατεβάζει στρατό στην εξέγερση των «κίτρινων γιλέκων». Η διαφθορά γίνεται καθεστώς. Από τη «δικιά» μας Καϊλή (Κατάργκεϊτ) μέχρι την κορυφή της Ε.Ε., την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν (σχέσεις με Pfizer, διορισμοί ημετέρων κ.λπ.). Κάνουν κουμάντο σε μια ήπειρο μια χούφτα χρυσοπληρωμένοι γραφειοκράτες, που δεν εκλέχτηκαν ποτέ. Το Ευρωκοινοβούλιο «φύλλο συκής», διακοσμητικό.
Ενώ απομένει ένας μήνας για τις ευρωεκλογές, η συζήτηση είναι επιδερμική, ανούσια, έως κωμικοτραγική. Ερίζουν περί... θαυμάτων. «Μονομαχούν» για τα τριτεύοντα. Το πολύ πολύ να διαφωνήσουν ποιος απορρόφησε περισσότερα από τα περίφημα «κοινοτικά ταμεία» και «προγράμματα». Διεκδικούν όλοι σχεδόν την κυριότητα του «πατρίς- θρησκεία - οικογένεια». Τα ερωτήματα συγκλονιστικά: Προάγει ή όχι η υποψηφιότητα του υπόδικου ακροδεξιού Μπελέρη τα «εθνικά συμφέροντα»; Η απόδοση του ανυπάρκτου Ζαγοράκη θα ανέβει από τη μεταγραφή του από «έξω δεξιά» στα «δεξιά και στο κέντρο»; Η επιστολική ψήφος θα ενισχύσει τον… Βελόπουλο που κατέχει ήδη επιστολές του Ιησού; Η εκλογή του Αυτιά θα λύσει γενικά το συνταξιοδοτικό ή το δικό του από τα έσοδα ενός ευρωβουλευτή; MVP της προεκλογικής εκστρατείας αναδεικνύεται η Λατινοπούλου! Στην προεκλογική της αφίσα βγαίνει από ένα σπασμένο αυγό και από κάτω συνοψίζει το προεκλογικό της πρόγραμμα με το ευφυέστατο ΘΑΥΓΟ!
Κανένας βέβαια απολογισμός των προηγούμενων ευρωβουλευτών. Αλλωστε οι μισοί δεν ανήκουν πλέον στο κόμμα με το οποίο εξελέγησαν, ενώ τέσσερις είναι μπλεγμένοι με σκάνδαλα και δικαστήρια. Καμιά κουβέντα για την αγία «ευρωπαϊκή μας οικογένεια», την Ε.Ε. Κι ας είναι πίσω από κάθε πρόβλημα και διεκδίκηση των εργαζομένων. Κι ας καθορίζει σχεδόν το σύνολο της ασκούμενης πολιτικής στη χώρα μας. Ολα τα μεγάλα κινήματα της τελευταίας περιόδου είχαν κάτι να «ψάλλουν» κατά της Ε.Ε. Ο ξεσηκωμός για το έγκλημα στα Τέμπη αμφισβητούσε τις ιδιωτικοποιήσεις, που τις επέβαλλε η Ε.Ε. Ο αγώνας των αγροτών «υποκινήθηκε» από τη νέα Κ.ΑΠ. Η φοιτητική εξέγερση ενάντια στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια (των funds!) αναμετρήθηκε με το ευρωενωσιακό δίκαιο, που κρίθηκε υπέρτερο (!) του άρθρου 16 του Συντάγματος. Η πολύχρονη ηρωική μάχη των εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση-υποβάθμιση σχολείων και εκπαιδευτικών συγκρούεται με στρατηγικές στοχεύσεις για την εκπαίδευση, που εκπορεύονται από ΟΟΣΑ και Ε.Ε. Οι πανάκριβοι λογαριασμού ρεύματος με τα χρηματιστήρια ενέργειας της Ε.Ε. που ενσωμάτωσαν διαδοχικά οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ.
Τι να μας πουν βέβαια για την Ε.Ε.; Ολες τους οι υποσχέσεις όταν μας πετούσαν στον «λάκκο των λεόντων», την Ε.Ε., αποδείχτηκαν φούμαρα. Τα επιχειρήματά τους, κομμάτια και θρύψαλα από την αμείλικτη πραγματικότητα.
● Αντί για την «Ευρώπη της ειρήνης», ο πόλεμος και ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας, ο ευρωστρατός, η πολεμική οικονομία, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η εκστρατεία μαζί με το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, η ένθερμη στήριξη της γενοκτονίας του λαού της Παλαιστίνης.
● «Τα σύνορα της χώρας θα είναι αυτά της Ευρώπης», αλλά έγιναν πεδίο ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού για εξορύξεις περιβαλλοντικής καταστροφής στις ΑΟΖ και ασύλληπτων εξοπλιστικών προγραμμάτων (Rafale, F35, φρεγάτες κ.ο.κ.). Στην στεριά στήθηκαν τείχη του αίσχους. Τα θαλάσσια σύνορα χαράχτηκαν από τα πτώματα χιλιάδων απελπισμένων προσφύγων, κυρίως παιδιών. Θύματα κυρίως των πολεμικών επιχειρήσεων ΝΑΤΟ και Ε.Ε., τρομαγμένοι φυγάδες που συναντούσαν στο διάβα τους τη ρατσιστική συμφωνία Ε.Ε. - Τουρκίας, τις συμφωνίες Δουβλίνου, τη δολοφονική Frondex.
● Η «Ε.Ε. της δημοκρατίας» ανεβάζει φασίστες στην εξουσία στη μια χώρα πίσω από τη άλλη. Επιβάλλει βίαια ηγέτες της αρεσκείας της (Ντράγκι στην Ιταλία, Παπαδήμος στην Ελλάδα). Ο ρατσισμός κι ο φασισμός αναβιώνουν. Ο Μακρόν κατεβάζει στρατό στην εξέγερση των «κίτρινων γιλέκων». Η διαφθορά γίνεται καθεστώς. Από τη «δικιά» μας Καϊλή (Κατάργκεϊτ) μέχρι την κορυφή της Ε.Ε., την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν (σχέσεις με Pfizer, διορισμοί ημετέρων κ.λπ.). Κάνουν κουμάντο σε μια ήπειρο μια χούφτα χρυσοπληρωμένοι γραφειοκράτες, που δεν εκλέχτηκαν ποτέ. Το Ευρωκοινοβούλιο «φύλλο συκής», διακοσμητικό. Στην ουσία καθορίζουν το μέλλον της Ευρώπης τα πολυεθνικά μεγαθήρια, οι τραπεζίτες και οι 25.000(!) λομπίστες, που παροικούν στις Βρυξέλες. Οι λαοί δεν ρωτώνται και όσες φορές έγινε κάτι τέτοιο είπαν πάντα ΟΧΙ! Νορβηγοί, Γάλλοι, Ολλανδοί, Δανοί, Ιρλανδοί, και πιο πρόσφατα το 2015 οι Ελληνες αρνήθηκαν την ένταξή τους ή τις συμφωνίες της Ε.Ε. ή το ευρωσύνταγμα.
● Η περιβόητη «σύγκλιση» είχε ως αποτέλεσμα: Η χώρα μας να είναι πρώτη (και χειρότερη) στο δημόσιο χρέος, στην ακρίβεια, στο ακριβότερο ρεύμα, στη μετανάστευση των νέων, στα όρια συνταξιοδότησης, στις ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία, στο ποσοστό των εξοπλιστικών δαπανών, στην αποβιομηχάνιση. Αντίθετα, είναι από τους τελευταίους σε δαπάνες για Παιδεία, υγεία, εργατικό μισθό. Οι οδηγίες, τα μνημόνια διαρκείας, τα «σύμφωνα σταθερότητας» με τη συνενοχή των κυβερνήσεων όλων των αποχρώσεων ευθύνονται για τη οικονομική κατάντια της χώρας. Για τη δραματική μείωση του ΑΕΠ, το ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο, την ιδιωτικοποίηση των πάντων, τη «μονοκαλλιέργεια» του υπερ-τουρισμού, του Airbnb και των επενδύσεων στο real estate με δραματικές επιπτώσεις στο δικαίωμα στη στέγη.
● «Τα αγροτικά μας προϊόντα θα κατακτήσουν μια τεράστια αγορά». Μόνο που έγινε το ακριβώς αντίθετο. Γίναμε κυρίως εισαγωγείς. Χάθηκε η διατροφική επάρκεια. Καλλιέργειες καταστράφηκαν, κοπάδια εξαφανίστηκαν, ο αγροτικός πληθυσμός μειώθηκε, τα χωριά ερήμωσαν. Τα χωράφια γέμισαν φωτοβολταϊκά και τα βουνά ανεμογεννήτριες, για να γίνουμε η… μπαταρία της «πράσινης» Ευρώπης.
● Αυτής της Ευρώπης, που βαφτίζει… οικολογικά τα πυρηνικά εργοστάσια, παράγει συνθετικό κρέας, έχει κάνει τη Μεσόγειο χαβούζα χωρίς ψάρια από την υπερ-αλίευση, την τεμαχίζει σε οικόπεδα για εξορύξεις στην TOTAL και στην Exxon Mobil.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρούσα σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες, συμμετέχει στις ευρωεκλογές για να καταγγείλει όλα αυτά στον λαό και στο Ευρωκοινοβούλιο. Είναι σίγουρο ότι οι εκπρόσωποί της, όπου βρεθούν, θα κάνουν την πιο μεγάλη «φασαρία» από τους 705 ευρωβουλευτές(!) Για να μη διοχετευτεί η αντισυστημική οργή στον ακροδεξιό, αντιδραστικό και διαστρεβλωμένο ευρωσκεπτικισμό, είτε στην αδιαφορία και την αποχή. Είναι η μόνη δύναμη που μιλάει ευθαρσώς για αντικαπιταλιστική, διεθνιστική αποδέσμευση από την Ε.Ε. σήμερα ως μία από τις βασικές προϋποθέσεις να ανασάνει ο λαός και να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη ανθρώπινη, απελευθερωτική κοινωνία.
Γι' αυτό ούτε αποχή, ούτε στην… απόχη τους !
* Δημοτικός σύμβουλος Δήμου Νεάπολης-Συκεών, υποψήφιος ευρωβουλευτής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών
Παρασκευή 10 Μαΐου 2024
Ευρωεκλογές: Να περάσουμε από το «ο κανένας» στο «Εμείς»!
Γιάννης Ελαφρός
Η δυσαρέσκεια πνίγεται στη γελοιότητα και τη συναίνεση της αστικής πολιτικής σκηνής
Θα μπορούσε να είναι για γέλια, αλλά μάλλον είναι για κλάματα. Ο λόγος για το προεκλογικό κλίμα ενόψει ευρωεκλογών της 9ης Ιούνη. Ενώ έχεις καθημερινές ευκαιρίες για γέλιο λόγω της ξεφτίλας της κυρίαρχης πολιτικής, τα πράγματα είναι τόσο σοβαρά που σε κάνουν να «κλαις» για την αβάσταχτη ελαφρότητα της πολιτικής ζωής σε καιρούς γενικευμένης βαρβαρότητας.
Από τους σελέμπριτι και τις ιλουστρασιόν μεταγραφές περάσαμε στη διεκδίκηση των ψήφων των πιστών, ενώ η αποβλάκωση προσφέρεται σε μαζικές δόσεις, δημιουργώντας ένα αμερικανικό στυλ πολιτικής αντιπαράθεσης, κενό περιεχομένου, όπου ο Κασσελάκης συναντά τον Μητσοτάκη και αγκαλιά πάνε προς τα δεξιά. Ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια δεν διακυβεύονταν τόσο σοβαρά θέματα, από τον πόλεμο που επεκτείνεται και το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας στη Γάζα έως την ακρίβεια που κλέβει τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη και θρέφει τα μεγάλα κέρδη του ελληνικού και πολυεθνικού κεφαλαίου, την άνοδο του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και την καλπάζουσα περιβαλλοντική κρίση, και τα συστημικά κόμματα να βρίσκονται σε κατάσταση «τρεις λαλούν κι εφτά χορεύουν».
Η σύμπτωση της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, καθώς και του εθνικιστικού-ακροδεξιού συρφετού στους βασικούς πυλώνες της κυρίαρχης πολιτικής είναι μεγάλη, παρά τις –αναγκαίες για το σύστημα- διαφοροποιήσεις: Ναι στην ΕΕ και το ευρώ, ναι στην «Ιερή Συμμαχία» του ΝΑΤΟ, ναι στον πολεμικό άξονα με το Ισραήλ (που οικοδόμησαν Σαμαράς-Βενιζέλος, Τσίπρας και Μητσοτάκης), ναι στη λογική πως η ανάπτυξη έρχεται μέσω των καταστροφικών καπιταλιστικών επενδύσεων και κερδών, διαφωνία μόνο στο μερίδιο που θα δοθεί στην εργασία, που είναι ο πραγματικός παραγωγός του πλούτου. Γι' αυτό, όλα τα μεγάλα θέματα μένουν στη σκιά, κι έρχεται στο προσκήνιο το λάιφ στάιλ.
Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και το «ιερό τοτέμ» του ελληνικού κεφαλαίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση, μένει εκτός συζήτησης ακόμα και στις ευρωεκλογές από τα αστικά και φιλοΕΕ κόμματα. Πράξη σωφροσύνης(;), καθώς πλέον οι Βρυξέλες δεν «μοιράζουν λεφτά» (όπως απατηλά μάς λένε δεκαετίες), αλλά εξοπλιστικά προγράμματα, πολεμικές αποστολές, «πολεμική οικονομία».
Η ΝΔ ξαναπαίζει το χαρτί της σταθερότητας, όπως έκανε επιτυχημένα πέρσι. «Στις ευρωεκλογές θα κριθεί πόσο δυνατές θα είναι οι ελληνικές φωνές στην Ευρώπη, αλλά και πόσο σταθερό θα είναι το πολιτικό σκηνικό, ώστε η Ελλάδα να μείνει σε τροχιά προόδου», είπε ο Κ. Μητσοτάκης τη Δευτέρα στο υπουργικό συμβούλιο, προειδοποιώντας για «τις περιπέτειες που μπορούν να φέρουν η αποχή και η επιπόλαια επιλογή». Η γραμμή της σταθερότητας όμως μπάζει νερά, καθώς η πλειονότητα των εργαζομένων βρίσκεται σε σταθερή πορεία μείωσης των πραγματικών μισθών και του επιπέδου διαβίωσης, ενώ τα ματωμένα πλεονάσματα του Συμφώνου Σταθερότητας (που ισχύει ξανά από φέτος) περικόπτουν κοινωνικές δαπάνες και επιδόματα.
Από την άλλη, η συναινετική αντιπολίτευση των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΝΕΑΡ, Πλεύση Ελευθερίας, χωρίς πολιτικό στόχο επί της ουσίας, κατεβαίνουν στις εκλογές με επιδίωξη ένα καλύτερο πλασάρισμα για τη διαμόρφωση μετά ενός «δημοκρατικού μετώπου», εναλλακτικό στη ΝΔ αλλά όχι στην κυρίαρχη πολιτική και στο σύστημα. Πολλές παραλλαγές για το ίδιο έργο…
Το ΚΚΕ κάνει ολοένα και πιο «φλατ», χωρίς γωνίες και αιχμές, προεκλογικές καμπάνιες, επιχειρώντας να κερδίσει ψήφους από τη δυσαρέσκεια των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, χρησιμοποιώντας περισσότερο από ανατρεπτικές πολιτικές θέσεις τις «ζεϊμπεκιές» του γενικού γραμματέα, όπως πρόσφατα στην Αστόρια. Ο στόχος της ρήξης και της εξόδου από την ΕΕ έχει θαφτεί, ενώ αυτό που προβάλλεται είναι ένα κόμμα-αποκούμπι για τον εργαζόμενο. Στο ΜέΡΑ25 και τη συμμαχία με την ΛΑΕ κυριαρχεί η ψηφοθηρική λογική, η σχέση με το κίνημα είναι εργαλειακή. Στο κρίσιμο θέμα της ΕΕ παραμένει στις (αυτ)απάτες πως η ΕΕ μπορεί να αλλάξει από τα μέσα, γι' αυτό αρνείται τον στόχο της αποδέσμευσης.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες και καθώς η αντικαπιταλιστική Αριστερά έχει τις δικές της ανεπάρκειες ένα σημαντικό πρωτοπόρο δυναμικό από την μια αναζητά πιο ουσιαστικές απαντήσεις, από την άλλη απογοητεύεται. Ο αρνητικός συσχετισμός και οι αδυναμίες μας οδηγούν συχνά σε στάση «στρουθοκαμήλου»: Εάν κρύψουμε το κεφάλι μας, δεν θα φαίνεται το μεγάλο πρόβλημα, της έλλειψης μιας ισχυρής ανατρεπτικής αντικαπιταλιστικής και αντιΕΕ Αριστεράς. Η αποχή, η μη συμμετοχή, η μη ενεργοποίηση στην πολιτική μάχη των ευρωεκλογών όχι μόνο δεν είναι λύση, αλλά θα οξύνει το πρόβλημα, καθώς το αποτέλεσμα της 9ης Ιούνη θα παίξει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών και τάσεων μετά. Εξάλλου, η ανατρεπτική άποψη πρέπει να βγαίνει μπροστά, κόντρα σε θεούς, δαίμονες κι αρχόντους και να αλλάζει τους συσχετισμούς στην πράξη. Θα υπήρχε αυτό το ελπιδοφόρο κίνημα στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ εάν δεν σήκωναν μικρές πρωτοπόρες συλλογικότητες την παλαιστινιακή σημαία από τον Οκτώβρη κιόλας;
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία φέρνει πραγματικά προβλήματα και ανατρεπτικούς στόχους στο προσκήνιο
Οι αγωνίστριες/ές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Ανατρεπτική Συνεργασία, ο μαχόμενος κόσμος του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς έχουν κάθε λόγο να μπουν με δυναμισμό στην μάχη των ευρωεκλογών. Για να ανοίξουν –σχεδόν μόνο αυτοί- το μεγάλο θέμα της ΕΕ και της ανάγκης απειθαρχίας, ρήξης και εξόδου. Για να φέρουν στο προσκήνιο τα βασικά αιτήματα των εργαζομένων για τον μισθό, την ακρίβεια, τα δημόσια αγαθά και την ανάγκη να ανατραπεί η κυρίαρχη πολιτική και η κυβέρνηση της ΝΔ, κόντρα στην ξενέρωτη συναινετική αντιπολίτευση. Για αντιπολεμικό κίνημα και αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη. Για μια Αριστερά επαναστατική και σύγχρονα κομμουνιστική, για τον πόλο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που απαιτεί η εποχή μας. Όχι για να «εκπροσωπήσει» τους εργαζόμενους. Αλλά για να γίνουν εκείνοι το υποκείμενο της ανατροπής με το πολιτικό κίνημά τους.
Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις τους πολιτικούς αρχηγούς κερδίζει ο «κανένας». Ας μην αισθανόμαστε «ο κανένας». Ας γίνουμε «εμείς»!
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (3.5.24)
Παρασκευή 3 Μαΐου 2024
Οι Σπαρτιάτες, ο Άρειος Πάγος, η ΝΔ και ο κρατικός αντιφασισμός - Άρθρο-παρέμβαση
Μπάμπης Συριόπουλος
Ο Άρειος Πάγος (το Α1 τμήμα του) ανακοίνωσε στις 24 Απριλίου τα κόμματα που θα συμμετέχουν στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου. Αποκλείστηκαν 14 κόμματα επειδή δεν κατέβαλλαν το παράβολο και το νεοφασιστικό κόμμα των Σπαρτιατών με πολιτικό σκεπτικό σύμφωνα με το οποίο ο πραγματικός αρχηγός του κόμματος είναι ο καταδικασμένος και έγκλειστος Ηλίας Κασιδιάρης. Παράλληλα εκκρεμεί για τις 19 Ιουνίου η δίκη των 11 βουλευτών των Σπαρτιατών και του Ηλία Κασιδιάρη για εξαπάτηση του εκλογικού σώματος σε σχέση πάλι με το ποιος ήταν ο πραγματικός αρχηγός του κόμματος.
Ο Μητσοτάκης antifa;
Ο αποκλεισμός από τις ευρωεκλογές έγινε μετά από προσφυγή του ΠΑΣΟΚ, της ΝΕΑΡ και της ΝΔ. Ο Κ. Μητσοτάκης διεκδικεί τα πρωτεία στον αντιφασισμό: «Μαχόμαστε τον ακροδεξιό φασισμό στην πράξη, όχι στα λόγια […]». Αυτός ο ανταγωνισμός για τα αντιφασιστικά πρωτεία γίνεται παράλληλα με αυτόν για το ποιο κόμμα θα κερδίσει τις ψήφους των Σπαρτιατών. Πρώτα απ' όλα υπάρχουν τα άλλα κόμματα του ακροδεξιού τόξου (Νίκη του Δ. Νατσιού, Ελληνική Λύση του Κ. Βελόπουλου, «Πατριώτες» του Π. Εμφιετζόγλου κ.λπ.). Το βασικό όμως ζήτημα είναι η επιδίωξη προσέλκυσης ψηφοφόρων από ένα βαθιά συντηρητικό τμήμα του πληθυσμού με εθνικιστικές αντιλήψεις και ροπή στη θρησκοληψία. Σ' αυτό τον αγώνα δρόμου επιδίδονται και αστικά κόμματα υποτίθεται υπεράνω πάσης υποψίας, με την ανάλογη βέβαια προσαρμογή στο πολιτικό τους προφίλ και στους υποψηφίους τους. Για τη ΝΔ οι υποψηφιότητες Γιώργου Αυτιά («εμείς πάμε στην Ευρώπη με το σύνθημα πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια») και του Φρέντι Μπελέρι με το σκοτεινό παρελθόν του -ως μέλος της φασιστικής παραστρατιωτικής ΜΑΒΗ τη δεκαετία του '90- χρησιμεύουν για την αλίευση ανάλογων ψήφων. Ο Β. Κασσελάκης από τον ΣΥΡΙΖΑ, υποψήφιος ευρωβουλευτής (και ξάδελφος του προέδρου), έσπευσε να χαρακτηρίσει «ευπρόσδεκτες» τέτοιες ψήφους, όπως και ο Τάκης Θεοδωρικάκος από τη ΝΔ· τελικά ανακάλεσαν και οι δύο τις δηλώσεις τους προσπαθώντας να σώσουν τα προσχήματα. Ενδεικτική μιας συνολικής στροφής προς μια βαθιά συντηρητική ρητορεία είναι επίσης η φιλοδοξία του Στ. Κασσελάκη να διεκδικήσει την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια από αυτούς που νομίζουν πως τους ανήκουν καταλήγοντας ότι «η καπηλεία του πατριωτισμού, της πίστης και της οικογένειας από τη Δεξιά τελειώνει εδώ».
Το τρίπτυχο που τους ενώνει είναι βέβαια «ιδιωτική ιδιοκτησία, κέρδος, "Δύση"» και πάνω σ' αυτή τη βασική συμφωνία μπορούν να δοκιμάζουν διαφορετικά μείγματα φιλελεύθερου εκσυγχρονισμού με ακροδεξιές αποχρώσεις ή προοδευτικής, «δικαιωματικής» προσήλωσης σε παραδοσιακά δεξιά και ακροδεξιά συνθήματα. Στην προσπάθεια εξασφάλισης ανοχής ή και υποστήριξης από την εκκλησία εντάσσεται και η συνάντηση του Κ. Μητσοτάκη με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, όπου ο πρώτος τόνισε το «σημαντικό κοινωνικό αποτύπωμα της Εκκλησίας» και το «περίσσευμα αγάπης και στήριξης» που δίνει, ενώ ο δεύτερος δήλωσε: «Δεν κάνουμε ούτε αυτό που θα μας πει ο Βελόπουλος ούτε οποιοσδήποτε πολιτικός».
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα ευρύτερης νομιμοποίησης ακροδεξιών αντιλήψεων και του πολιτικού προφίλ με έντονες ακροδεξιές αποχρώσεις που αποπνέει η ίδια η ΝΔ, η απαγόρευση καθόδου των Σπαρτιατών μοιάζει περισσότερο με ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο εσωτερικό της δεξιάς πολυκατοικίας, διαπάλη τελικά σε ένα βαθιά αντιδραστικό, ακροδεξιό φόντο για τη λεία των ακροδεξιών-φασιστικών ψήφων.
Σε αυτή την οικογενειακή διαμάχη εντός του αστικού κράτους και της δεξιάς πολυκατοικίας εναλλάσσονται τα γρονθοκοπήματα και τα χάδια, ο Ν. Μιχαλολιάκος αποφυλακίζεται καθώς στο πρόσωπό του εφαρμόζονται οι ευνοϊκότερες των ρυθμίσεων και οι ευεργετικότερες διατάξεις, η προχωρημένη ηλικία, η κατάσταση της υγείας του και η «θετική διαγωγή» του! Έτσι αφήνεται ελεύθερος ενώ έχει εκτίσει πραγματικά κάτι παραπάνω από το ένα τρίτο της ποινής του και αυτό όχι με τις χειρότερες συνθήκες (κέντρο αποκατάστασης στους Αγ. Ανάργυρους). Η μεροληψία της «Δικαιοσύνης» βγάζει μάτι καθώς δεν πάρθηκε καθόλου υπόψη η μη μεταμέλεια του Μιχαλολιάκου, ενώ στην περίπτωση του Δ. Κουφοντίνα αυτό το κριτήριο ήταν το βασικό για την απόρριψη μεταγωγής του σε αγροτική φυλακή. Ακόμα ένα κλείσιμο του ματιού στο ακροδεξιό ακροατήριο.
Η αριστερά πρέπει να χαίρεται;
Το ερώτημα είναι αν παρόλα αυτά ο κόσμος της αριστεράς, του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, οι χιλιάδες αγωνιστές που αντιμετώπισαν τον φασισμό στους δρόμους, που συγκρούστηκαν με και μάτωσαν από τις χρυσαυγίτικες συμμορίες, που έχουν δει την αγαστή συνεργασία της αστυνομίας και του κράτους μ' αυτές, όλοι όσοι απεχθάνονται τη φασιστική ιδεολογία και πρακτική πρέπει -παρά τους πραγματικούς λόγους που οδήγησαν στην απαγόρευση της εκλογικής καθόδου των Σπαρτιατών- να χαίρονται γι αυτό το μπλοκάρισμα.
Ας δούμε το σκεπτικό της απόφασης του Αρείου Πάγου. Το Σύνταγμα στο άρθρο 29 επιτρέπει την ίδρυση «σε πολιτικά κόμματα, που η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος». Η απόφαση παίρνει στα σοβαρά τον όρο που τίθεται στο άρθρο 29 καθώς «είναι σαφώς επιτακτικός, όπως προκύπτει και από τη γραμματική ερμηνεία του ενόψει της χρησιμοποίησης της λέξης "οφείλει"», οπότε «η ελληνική δημοκρατία, κατά την ως άνω συνταγματική επιταγή […] έχει τη θετική υποχρέωση να μην επιτρέπει τη χρήση των δικαιωμάτων πολιτικής συμμετοχής ενός κόμματος με σκοπό τη διάβρωση των φιλελεύθερων και δημοκρατικών θεσμών και οφείλει να αυτοπροστατεύεται κατά των συμπεριφορών, οι οποίες, υπό την επίφαση και ψευδεπίγραφη μορφή της σύστασης πολιτικών κομμάτων, που η ίδια η Δημοκρατία επιτρέπει για τη λειτουργία της, σκοπούν την κατάλυσή της. Η αυτοπροστασία αυτή δεν επιβάλλεται συνταγματικώς να έχει τη μορφή της εκ των υστέρων ποινικής καταστολής τέτοιων συμπεριφορών των κομμάτων, αλλά επιβάλλεται και μία προληπτική προστασία πριν δηλαδή την εκδήλωση αυτής της δράσης με τη νομοθετική ρύθμιση των προϋποθέσεων που πρέπει να απαιτούνται, προκειμένου ένα πολιτικό κόμμα να συμμετάσχει στις εκλογές». (σ.σ. όλες οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Ο Άρειος Πάγος, ένα δικαστήριο αποφασίζει αν ένα πολιτικό κόμμα κάνει αυτό που «οφείλει» (όπως ορίζεται «επιτακτικά») να κάνει και αν κρίνει ότι δεν το κάνει, παίρνονται μέτρα προληπτικά. Όλα αυτά γίνονται για την «αυτοπροστασία της μαχόμενης ελληνικής δημοκρατίας» όπως γράφεται παρακάτω. Ενάντια σε ποιους μάχεται η ελληνική δημοκρατία το έχουν καταλάβει οι εργαζόμενοι που κηρύσσονται παράνομες οι απεργίες τους και καταγράφονται και φακελώνονται τα μέλη των σωματείων τους και οι διαδηλωτές που ξυλοκοπούνται και συλλαμβάνονται. Όσον αφορά πάντως στο άρθρο 16 που απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων δεν έγινε καμιά «επιτακτική» ερμηνεία του.
Η απόφαση του Αρείου Πάγου θυμίζει ότι το 1975 είχε προταθεί επίσης η δυνατότητα απαγόρευσης της λειτουργίας ενός κόμματος «που η δράση του τείνει στην ανατροπή του ελεύθερου δημοκρατικού πολιτεύματος». «Το γεγονός ότι τότε αποσύρθηκε ύστερα από τις αντιδράσεις των τότε κομμάτων της αντιπολίτευσης εναρμονιζόταν με τις τότε επικρατούσες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, κατά τις οποίες η Ελλάδα εξερχόταν από την επτάχρονη δικτατορία και υπήρχε δικαιολογημένη δυσπιστία» ομολογείται παρακάτω. Εκτός όμως από τις συνθήκες της εποχής «στη δυσπιστία αυτή συνέβαλε και η πλήρως αόριστη τότε προταθείσα φράση "η δράση του (κόμματος) τείνει στην ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος"». Ναι, αυτή η φράση ήταν όντως αόριστη, ενώ το «οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος» είναι απολύτως σαφές! Υποτίθεται ότι τίθενται αντικειμενικά κριτήρια σε σχέση με το ποιος είναι ο «φαινομενικός» και ο «πραγματικός» αρχηγός. Πόσο αντικειμενικά μπορεί να είναι αυτά; Αν ένα κόμμα δεν έχει αρχηγό αλλά συλλογική ηγεσία; Για παράδειγμα ποιος είναι ο αρχηγός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Ο Άρειος Πάγος μπορεί να αποφασίζει ποια είναι «η υποκρυπτόμενη ηγεσία» ενός κόμματος που αντιτίθεται στη δημοκρατία.
Το ελληνικό αστικό κράτος με αυτή την απόφαση του Αρείου Πάγου κρίνει ότι η απαγόρευση εκλογικής καθόδου κομμάτων -που ήταν αδιανόητη το 1975 καθώς στη μεταπολίτευση επικρατούσε γενικευμένη «δυσπιστία» στον ελληνικό λαό για τους «προστάτες» της δημοκρατίας- τώρα είναι εφικτή. Τώρα εκτιμούν ότι υπάρχει εμπιστοσύνη! Πρέπει να χαιρόμαστε γι αυτό;
Μήπως όμως έτσι τουλάχιστον ξεμπερδέψαμε από την χειρότερη, σχεδόν αμιγώς ναζιστική, εκδοχή της Χρυσής Αυγής και των Σπαρτιατών; Ας μην υπάρχει κανένας τέτοιος εφησυχασμός. Αυτοί που έβαλαν φυλακή τον Χίτλερ το 1923 τον έκαναν καγκελάριο το 1933. Η αστική τάξη είναι κάποιες φορές εξαιρετικά μεγαλόψυχη, όταν χρειάζεται συγχωρεί και ανταμείβει. Η απόφαση αποφυλάκισης του «φύρερ» Μιχαλολιάκου, αυτού του πολύ πραγματικού φασίστα αρχηγού δείχνει τα όρια του κρατικού αντιφασισμού. Το σύστημα φροντίζει τους ανθρώπους του, πάντα μεριμνά για εφεδρείες και ποτέ δεν γκρεμίζει τις γέφυρες.
Πως πολεμιέται ο φασισμός;
Η άνοδος ακροδεξιών και φασιστικών αντιλήψεων και ρευμάτων είναι πριν απ' όλα αποτέλεσμα της συνολικής επιθετικής, αντιδραστικής μετατόπισης της κυρίαρχης πολιτικής σε όλα τα ζητήματα, κυρίως γύρω από τα λεγόμενα εθνικά θέματα, τη μετανάστευση, τα θέματα της «τάξης» και της «ασφάλειας», του ρατσισμού και του αντικομμουνισμού. Έτσι, «νομιμοποιούνται» στη λαϊκή συνείδηση οι απόψεις εθνικιστικών, ρατσιστικών και θρησκόληπτων-σκοταδιστικών οργανώσεων που επηρεάζουν το πολιτικό σκηνικό σε δεξιότερη κατεύθυνση. Οι δυνάμεις αυτές ενισχύονται από συγκεκριμένα κέντρα του συστήματος: από τμήμα της άρχουσας τάξης, από ορισμένους εφοπλιστές και την εκκλησία, από το βαθύ κράτος των δικαστών και των σωμάτων καταστολής. Με την απροκάλυπτη πολεμική στροφή της ΕΕ και των κυβερνήσεων, την απλόχερη υποστήριξη προς την Ουκρανία και τη συνενοχή στη σφαγή στη Γάζα ήδη απαγορεύονται όχι μόνο διαδηλώσεις αλλά και συνέδρια και επιβάλλεται λογοκρισία. Όσο εντείνεται η πολεμική προετοιμασία και εμπλοκή τόσο θα εντείνονται και οι κραυγές του εθνικισμού (και του κάθε κράτους ξεχωριστά και του «ευρωπαϊκού» συνολικά) και της μισαλλοδοξίας.
Από την άλλη, η ακροδεξιά και ο φασισμός έχουν ως κύρια κοινωνική τους δεξαμενή ορισμένα τμήματα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που βρίσκουν ένα ψεύτικο αντιδραστικό «αντισυστημικό» αποκούμπι. Ο σύγχρονος ολοκληρωτικός καπιταλισμός εμπορευματοποιεί τα πάντα, θεωρεί ότι η δουλειά με αξιοπρέπεια είναι «φιλοσοφία» (Αδ. Γεωργιάδης), πνίγει τα πάντα «στα παγωμένα νερά του εγωιστικού υπολογισμού», κρατάει απ' όλες τις ανθρώπινες σχέσεις «την αναίσθητη πληρωμή τοις μετρητοίς» και απ' όλες τις ελευθερίες προτάσσει την ελευθερία του εμπορίου. Μπορούν να ζήσουν οι άνθρωποι μόνο μ' αυτά; Ιδίως αυτοί που πετάγονται στο περιθώριο της αγοράς εργασίας ή που βλέπουν ότι -παρά την υποτιθέμενη «κοινωνική κινητικότητα»- θα παραμείνουν ακίνητοι στον πάτο; Έτσι η αστική τάξη προωθεί εναλλακτικά και παράλληλα την επιστροφή σε παραδοσιακές αξίες και τη θαλπωρή που προσφέρουν «φαντασιακές κοινότητες», ανελεύθερες και καταπιεστικές αλλά με «ανθρώπινο πρόσωπο». Εμφανίζονται «πατριώτες και θρήσκοι» ενώ όταν χρειαστεί «πουλάνε πατρίδα και θεό για λίγες δεκάρες» (από τον Κ. Βάρναλη).
Ο κρατικός αντιφασισμός δεν μπορεί να καταπολεμήσει πραγματικά την ακροδεξιά και το φασισμό, πάνω απ' όλα δεν μπορεί και δεν θέλει να καταπολεμήσει τις αιτίες και τις ρίζες του ανορθολογισμού, του εθνικισμού, της βίας και της βαρβαρότητας που είναι σύμφυτα -έστω και σε λανθάνουσα κατάσταση- με τον καπιταλισμό. Πόσο μάλλον σήμερα όταν η αστική πολιτική, ιδίως το δεξιό-ακροδεξιό νεοσυντηρητικό ρεύμα της, υποκλίνεται σε ή και ανοιχτά υιοθετεί πλευρές των ακροδεξιών-φασιστικών αντιλήψεων και πρακτικών. Το μόνο που καταφέρνει ο κρατικός αντιφασισμός των απαγορεύσεων είναι να ηρωοποιεί και να προσδίδει αντισυστημικό χαρακτήρα στην ακροδεξιά, καθώς και να εξοικειώνει την κοινή γνώμη με αντιδημοκρατικά μέτρα ενάντια στον «ριζοσπαστισμό», στα «άκρα» και σε όσους δεν «εξυπηρετούν την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος» όπως «οφείλουν» να κάνουν.
Η ακροδεξιά και ο φασισμός, το ρεύμα της αντεπαναστατικής απελπισίας, καταπολεμάται σε καιρούς κρίσης και αβεβαιότητας από το αντίστροφο ρεύμα της επαναστατικής ελπίδας, από ένα ισχυρό αντικαπιταλιστικό και κομμουνιστικό ρεύμα, από ένα ιδεολογικό, πολιτικό, πολιτιστικού, αξιακό, επαναστατικό «αντίπαλο δέος» στον φονικό-ολοκληρωτικό καπιταλισμό, ένα ρεύμα εργατικού και διεθνιστικού ανθρωπισμού που θα εμπνεύσει τη νεολαία και τους εργαζομένους. Όχι μόνο στο δρόμο αλλά και στις ιδέες. Αντί για «πατρίδες σαν μασκαρεμένες σκρόφες» και «θρησκείες που ζητάνε παρθενιές» (από τραγούδι των Δ. Μητσοτάκη-Γ. Κλιούμη), ένα ρεύμα εργατικού και διεθνιστικού ανθρωπισμού που θα εμπνεύσει τη νεολαία και τους εργαζομένους.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Αντατρεπτική Συνεργασία: Θα μας βρουν μπροστά τους! Η πρόκληση με τον Μιχαλολιάκο δεν θα περάσει!
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
τηλ.: 2132063582, 6948369941, 6932828964
email: pressantarsya@gmail.com
3.5.2024
Θα μας βρουν μπροστά τους! Η πρόκληση με τον Μιχαλολιάκο δεν θα περάσει!
Το βούλευμα του Συμβούλιου Πλημμελειοδικών Λαμίας για την αποφυλάκιση του φύρερ της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου είναι ένα καραμπινάτο σκάνδαλο για το αντιφασιστικό κίνημα, για όλη την εργατική τάξη και τη νεολαία που μέσα από τους αγώνες τους πήγαν τη δολοφονική ηγεσία της ναζιστικής Χρυσής Αυγής σε δίκη και τους χώσανε στη φυλακή.
Η καταδίκη του Μιχαλολιάκου ήταν για, μόλις, 13 χρόνια και 6 μήνες ενώ η δίκη που διεξάγεται στο Εφετείο θα εξεταστεί η αύξηση της ποινής του σε 15 χρόνια. Με αυτή την απόφαση ακόμα και αυτή ποινή - χάδι μειώνεται ενώ τα δύο τελευταία χρόνια δεν ήταν στη φυλακή αλλά στο Κέντρο Αποκατάστασης στους Αγίους Αναργύρους.
Είναι προκλητικό ψέμα ότι η αποφυλάκιση, λόγω έκτισης μέρους της ποινής του, είναι υποχρεωτική. Αυτό θα συνέβαινε μόνο υπό την προϋπόθεση της μεταμέλειας και της μετάνοιας αλλά ο Μιχαλολιάκος όχι μόνο δεν έδειξε «μεταμέλεια και μετάνοια» αλλά εξακολούθησε να ηγείται της Χρυσής Αυγής η οποία δεν σταμάτησε ποτέ να οργανώνει επιθέσεις, να διατηρεί ανοικτά γραφεία-ορμητήρια ενώ πρώην μέλη της πρωταγωνιστούν σε επιθέσεις στην Σταυρούπολη, στον Εύοσμο, στο Ν. Ηράκλειο.
Με αυτή την απόφαση - δώρο στους φασίστες δολοφόνους του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν, η «δικαιοσύνη» τους δίνει το έναυσμα ότι μπορούν ξανά να προχωράνε σε δολοφονικές επιθέσεις κατά των συνδικάτων, των φοιτητικών συλλόγων, των μεταναστών, των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ και των Ρομά.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, με την ρατσιστική πολιτική της και με τα ανοίγματα στην ακροδεξιά, για να βγει από την απομόνωση στην οποία την έχει βάλει η οργή του κόσμου για την δολοφονική πολιτική της, για την συγκάλυψη των εγκλημάτων των Τεμπών και της Πύλου, για την ακρίβεια, την εμπλοκή στους πολέμους, τον σεξισμό, πριμοδότησε αυτή την απόφαση και μάλιστα παραμονές ευρωεκλογών.
Είναι συνολικά η πορεία της αστικής πολιτικής και της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τον πόλεμο και τον μιλιταρισμό, την ένταση των ανταγωνισμών, τον ρατσισμό και την ισλαμοφοβία, τη φτωχοποίηση και την εκμετάλλευση των εργαζομένων, που δημιουργεί θερμοκήπια για την ακροδεξιά και τον φασισμό. Αυτή την πολιτική και αυτό το σύστημα οι εργαζόμενοι και η νεολαία αντιπαλεύουν και θα ανατρέψουν, πετώντας στα σκουπίδια τους νεοναζί και τις φασιστικές ομάδες.
Θα μας βρούνε μπροστά τους! Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί σε επαγρύπνηση το αντιφασιστικό κίνημα για να βάλει φραγμό στην αποφυλάκιση του Μιχαλολιάκου και απαιτεί την άμεση άσκηση έφεσης από την εισαγγελία ώστε να οδηγηθεί αμέσως στη φυλακή ο Μιχαλολιάκος.
Ποτέ ξανά φασισμός! Στη φυλακή οι ναζί της Χρυσής Αυγής!
Πέμπτη 2 Μαΐου 2024
Ο Βαρτζόπουλος, ο νεοναζισμός, η σοσιαλδημοκρατία και ο ρεφορμισμός
Γράφει ο Πάνος Παπανικολάου*
Ο υφυπουργός Υγείας ψυχίατρος κ. Βαρτζόπουλος προσπάθησε να επαναφέρει, να «κανονικοποιήσει» και να «επιστημονικοποιήσει» στον δημόσιο λόγο την ναζιστική ευγονική που έχει πεταχτεί στα σκουπίδια της Ιστορίας και της επιστήμης εδώ και 80 χρόνια.
Συγκεκριμένα για να δικαιολογήσει την αδιαφορία κυβέρνησης – αστυνομίας σχετικά με τα αυξανόμενα σε αριθμό εγκλήματα γυναικοκτονιών και γενικά άσκησης βίας ενάντια σε γυναίκες, ο κ. Βαρτζόπουλος επιδόθηκε σε ένα αντιεπιστημονικό παραλήρημα λέγοντας πως οι γυναικοκτονίες είναι «φυσικό βιολογικό φαινόμενο» γιατί «σε όλα τα ζωικά είδη το αρσενικό φέρνει την τροφή ενώ το θηλυκό μόνο τίκτει άρα λογικό το αρσενικό να έχει βίαιη συμπεριφορά ενάντια στο θηλυκό ατομικά ή στην αγέλη».
Αυτονόητα αυτές οι αρλούμπες είναι άκρως αντιεπιστημονικές. Από την σκοπιά των βιοεπιστημών ακόμα και οι μαθητές του Δημοτικού ξέρουν πως τα ζωικά είδη που έχουν δύο φύλα κάθε άλλο παρά συμπεριφέρονται όπως νομίζει ο κ. Βαρτζόπουλος. Ούτε τα έντομα – οι μέλισσες εργάτριες «φέρνουν την τροφή» και θανατώνουν τους κηφήνες όταν αυτοί εκπληρώσουν την αποστολή τους ως εργαλεία αναπαραγωγής. Ούτε τα πτηνά – ο αρσενικός βασιλικός πιγκουΐνος κλωσσά τα αυγά ενώ ο θηλυκός είναι αυτός που «φέρνει την τροφή». Ούτε τα θηλαστικά – στην αγέλη των λιονταριών οι λέαινες κυνηγούν και «φέρνουν την τροφή» ενώ ο αρσενικός της αγέλης χρησιμεύει κυρίως ως επιβήτορας αναπαραγωγής.
Επίσης οι αρλούμπες του κ. Βαρτζόπουλου είναι καταγέλαστα αντιεπιστημονικές και από την σκοπιά της ιστορικής – κοινωνικής επιστήμης: η πατριαρχία κάθε άλλο παρά υπάρχει «όσο υπάρχει ο άνθρωπος». Η πατριαρχία υπάρχει μόνο τα τελευταία 10000 χρόνια που υπάρχουν τα εκμεταλλευτικά κοινωνικοοικονομικά συστήματα: δουλοκτησία – φεουδαρχία – καπιταλισμός. Πιο πριν όταν δεν υπήρχε ατομική ιδιοκτησία πάνω στην γη, στα ζώα και στους ανθρώπους η τροφοσυλλέκτρια κατείχε το τσαντίρι και τα τσουκάλια και όποτε ήθελε πετούσε έξω από το τσαντίρι τον κυνηγό πολεμιστή αφήνοντάς τον να πεινάει, να κρυώνει και να αυνανίζεται στην αστροφεγγιά. Η επαναστατική Κοινωνιολογία – Ανθρωπολογία τα είχε αυτά αποδείξει περίτρανα ήδη από τον 19ο αιώνα με τα πρωτοπόρα βιβλία του Μόργκαν και του Ένγκελς συντρίβοντας τις αστικές αντιεπιστημονικές προλήψεις που έβλεπαν το παρελθόν με τα μυωπικά μάτια του (τότε) παρόντος και τα είχε επιβάλει ως επίσημη επιστημονική γνώση.
Όμως το να καταρρίψει κάποιος τις αρλούμπες του κ. Βαρτζόπουλου και των ακροδεξιών ομοϊδεατών του είναι το πιο εύκολο. Το ζητούμενο είναι ποια πρέπει να είναι η συνολική πολιτική – ιδεολογική – κινηματική απάντηση όχι μόνο απέναντι στον κ. Βαρτζόπουλο αλλά απέναντι σε φορείς τέτοιων συγκροτημένων απάνθρωπων μεσαιωνικών ακροδεξιών απόψεων πολύ πιο ικανούς και επικίνδυνους από τον κ. Βαρτζόπουλο. Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα πρέπει πρώτα να ξεκαθαριστεί ΤΙ αντιμετωπίζουμε και ΓΙΑΤΙ.
Αντιμετωπίζουμε μια συγκροτημένη ακροδεξιά ιδεολογική – πολιτική «αντεπίθεση» σε παγκόσμιο επίπεδο εδώ και δεκαετίες. Το «αφήγημα» είναι σχεδόν παρόμοιο σε όλες τις χώρες και εκπέμπεται με παραλλαγές από καθεστωτικούς ταχαφιλελεύθερους, ακροδεξιούς «παλιάς κοπής» και καθαρόαιμους νεοναζί. Πυρήνας του αφηγήματος είναι ο ιδεατός και αταξικός «λευκός άνδρας» που δήθεν «απειλείται» από τον φεμινισμό, την μετανάστευση, τον ισλαμισμό, την ομοφυλοφιλία, την «woke προπαγάνδα». Και μαζί με τον ιδεατό αταξικό «λευκό άνδρα» απειλείται το μέλλον της λευκής φυλής, της Ευρώπης, των ΗΠΑ, του χριστιανισμού καθώς αυτά τα «σατανικά» κινήματα θέλουν να αλλοιώσουν την πληθυσμιακή σύνθεση φέρνοντας μετανάστες μαύρους ή/και μουσουλμάνους, εμποδίζοντας τις γυναίκες να γεννοβολούν από έφηβες ασχολούμενες κυρίως ή αποκλειστικά με την μητρότητα, προπαγανδίζοντας την ομοφυλοφιλία που είναι ενάντια στην αναπαραγωγή της λευκής φυλής κλπ, κλπ, κλπ. Το αφήγημα μάλιστα ενίοτε «καρυκεύεται» και με δήθεν «αντικαπιταλιστική» εσάνς (όπως ακριβώς ο φασισμός κι ναζισμός στις αρχές της δεκαετίας 1930): όλα αυτά τα έχουν σχεδιάσει τάχα συγκεκριμένοι μεγαλοκαπιταλιστές (Σόρος, Γκέιτς, Μπουρλά κλπ) που τυχαίνει να είναι και «Εβραίοι» οι οποίοι έχουν ως μαριονέττες τις τράπεζες, τις εταιρείες βιοϊατρικής τεχνολογίας, το Νέτφλιξ, τις ΜΚΟ, τους μετανάστες, το Ισλάμ, τα κοινωνικά κινήματα με στόχο την διατήρηση της παγκόσμιας κυριαρχίας εξαφανίζοντας την λευκή χριστιανική φυλή που αντιστέκεται στα σχέδιά τους για «παγκόσμια κυριαρχία». Πλευρές του αφηγήματος κατά περιόδους προβάλλονται συντονισμένα από κυβερνήσεις και καθεστωτικά ΜΜΕ ανάλογα με τις εκάστοτε επιδιώξεις του συστήματος. Π.χ. τα τελευταία χρόνια υπερπροβάλλεται συντονισμένα ο «έσχατος κίνδυνος από την λαθρομετανάστευση» κλπ.
Αυτό το αντιμετωπίζουμε γιατί ο καπιταλισμός σε περιόδους κρίσης του αδίστακτα καταφεύγει στην ακροδεξιά, στον φασισμό και στον ναζισμό.
Το κάνει λόγω των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που πάλι κλιμακώνονται απειλώντας την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας : «η πολιτισμένη χριστιανική Δύση απειλείται» είναι το πολεμικό δόγμα ΗΠΑ – ΕΕ στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς με Κίνα – Ρωσία. Βέβαια οι «σύμμαχοι και φίλοι της Δύσεως» π.χ. Σαουδική Αραβία ή Ιαπωνία δεν είναι ούτε χριστιανοί ούτε άριοι αλλά δεν βαριέσαι, θα τους εντάξουμε στο αφήγημα με παράπλευρο τρόπο: ήδη υπάρχει προπαγανδιστική παραφιλολογία για την «ευγενική – σοβαρή – νομοταγή Ιαπωνική φυλή» όπως ακριβώς υπήρχε και την δεκαετία του 1930 με την συγκρότηση του «άξονα» ναζιστικής Γερμανίας – φασιστικής Ιταλίας – αυτοκρατορικής Ιαπωνίας.
Το κάνει λόγω της ταξικής πάλης μέσα σε κάθε χώρα. Κάθε φορά που αυξάνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης γενικά, αυξάνεται περισσότερο ο βαθμός εκμετάλλευσης των μεταναστών και των γυναικών πιο συγκεκριμένα. Ο «λαθραλλοδαπός» σκλάβος πρέπει να μας φιλάει τα χέρια που τον ανεχόμαστε και του δίνουμε ένα πιάτο φαγητό γι' αυτό οφείλει να σκύβει το κεφάλι και να ανέχεται κάθε είδους εργοδοτική αυθαιρεσία. Σε διαφορετική περίπτωση απέλαση ή σφάξιμο από ακροδεξιές συμμορίες. Η ιθαγενής σκλάβα επίσης πρέπει να μας φιλάει τα χέρια που της επιτρέπουμε να βγαίνει από το σπίτι και να παραβιάζει τον φυσικό της προορισμό ως εργαλείο ηδονής και αναπαραγωγής. Γι' αυτό κι αυτή οφείλει να σκύβει το κεφάλι επειδή της επιτρέπουμε να σπουδάζει και να εργάζεται. Κυρία πωλήτρια, ξενοδοχοϋπάλληλε, σερβιτόρα, εργάτρια, δασκάλα, νοσηλεύτρια το κέφι σου και το χόμπι σου κάνεις ενάντια στην φύση σου. Μην έχεις και απαιτήσεις από πάνω. Σε λίγο θα ζητάς να στέλνουμε και περιπολικό όταν σε σφάζουν ξεχνώντας πως κυρία μου το περιπολικό δεν είναι ταξί. Άλλωστε με όλα αυτά το σύστημα κλείνει το ματάκι στον ιθαγενή άνδρα εργαζόμενο ώστε να αισθάνεται κι αυτός λίγο «αφεντικό» απέναντι στην σύντροφό του, απέναντι στον μετανάστη συνάδελφο, απέναντι στο θύμα του τράφικινγκ για να βγάζει το άχτι του πάνω στους πιο αδύναμους και να τον τσούζει λιγότερο η σφαλιάρα που τρώει καθημερινά από τα πραγματικά αφεντικά.
Η διαλεκτική σύνδεση του οράματος με την επαναστατική πάλη του σήμερα, της στρατηγικής με την τακτική είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του μαρξισμού – λενινισμού
Η άρνηση αυτής της ταξικής αιτίας για την οποία το σύστημα γεννάει και τρέφει την ακροδεξιά και η άρνηση στην πράξη της ανάγκης επαναστατικής ανατροπής του συστήματος που γεννάει και τρέφει την ακροδεξιά είναι οι λόγοι που σοσιαλδημοκρατία και ρεφορμισμός αντίστοιχα όχι μόνο αδυνατούν να αντιπαρατεθούν τολμηρά με την ακροδεξιά προπαγάνδα αλλά υιοθετούν και πλευρές της. Ας δούμε δυο συγκεκριμένα πρόσφατα παραδείγματα για την στάση της σοσιαλδημοκρατίας και του ρεφορμισμού στην χώρα μας.
Ο κ. Κασσελάκης είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Εμφανίζεται ως ο νέος επίδοξος ηγέτης της όλης εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας για τις επόμενες δεκαετίες. Εμφανίζεται ως το μόνο «νέο» στην (αστική) πολιτική ζωή του τόπου. Εμφανίζεται ως ανυποχώρητος υπερασπιστής δικαιωμάτων. Διατείνεται πως θέλει να ενώσει όλη την «δημοκρατική παράταξη» για να «νικηθεί η δεξιά». Και τι προβάλλει ως ένα από τα βασικότερα πολιτικά – ιδεολογικά του «όπλα»; Τον εαυτό του να ποζάρει με καμάρι μέσα σε ναούς δίπλα σε επισκόπους και αρχιεπισκόπους δηλώνοντας «τέρμα αυτά που ξέρατε, δεν είναι μονοπώλιο της δεξιάς ο σεβασμός στην θρησκεία μας». Δηλαδή όπως και όλοι οι προκάτοχοί του στον σοσιαλδημοκρατικό θώκο υποτάσσεται στην ηγεσία της εκκλησιαστικής ιεραρχίας η οποία αποτελεί οργανικό μέρος της συστημικής ακροδεξιάς προπαγάνδας ως φορέας σκοταδισμού, μεσαιωνισμού και μισαλλοδοξίας. Υπενθυμίζουμε πως και ο κ. Τσίπρας ως ΠΘ θεωρούσε πως έπρεπε να πρωταγωνιστεί κάθε Φώτα σε αγιασμούς υδάτων απελευθερώνοντας περιστέρια ενώ είχε αποπέμψει υπουργό Παιδείας επειδή την αποπομπή την είχε απαιτήσει ο αρχιεπίσκοπος.
Ο κ. Παπαδόπουλος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και επιστρατεύεται ως ομιλητής σε εκδηλώσεις της ΚΝΕ περί δικαιωμάτων φύλου και περί νέων τεχνολογιών. Πριν λίγους μήνες με αφορμή το νομοσχέδιο περί γάμου ομοφύλων, είχε γράψει στον «Ριζοσπάστη» ένα κείμενο που δεν ήταν απλά αντιμαρξιστικό αλλά ήταν πιο πίσω ακόμα κι από τον Αριστοτέλη: ο άνθρωπος έχει αποκλειστικά βιολογική υπόσταση και καθόλου κοινωνική, τα φυλοσύνδετα χρωμοσώματα καθορίζουν την συμπεριφορά του και καθόλου οι κοινωνικές συνθήκες, αυτά περί γάμου ομοφύλων και άλλων ανωμαλιών εκπορεύονται από τους «Σόρος, Γκέιτς, Μασκ και παρόμοιους» (που λέγαμε πριν) οι οποίοι με τις διεπαφές εγκεφάλου (interfaces) και με τα υπόλοιπα θέλουν να κάνουν τα παιδιά μας ομοφυλόφιλα σάιμποργκς. Πέρα από τον καταγέλαστο αντιεπιστημονισμό επιπέδου Βαρτζόπουλου (π.χ. τα interfaces σαν το neuralink είναι μόνο πομποί κινητικών σημάτων προς το ίδιο το σώμα ή προς μηχανικό εξωσκελετό και όχι δέκτες – ο άνθρωπος είναι «ζώο κοινωνικό και πολιτικό») είναι προφανής η αγωνιώδης προσπάθεια της ηγεσίας του ΚΚΕ να κολακεύσει ακροδεξιές πατριαρχικές αντιλήψεις που υπάρχουν σε αριστερούς ψηφοφόρους αντί να αντιπαρατεθεί κάθετα με τις αντιλήψεις αυτές.
Αυτά λοιπόν και άλλα χαριτωμένα από την σοσιαλδημοκρατία και από τον ρεφορμισμό. Ποιά όμως θα πρέπει να είναι η επαναστατική κομμουνιστική απάντηση τόσο στις γελοιότητες του κ. Βαρτζόπουλου όσο και στις πολύ πιο επικίνδυνες ακροδεξιές αντιλήψεις άλλων υπουργών όπως π.χ. ο κ. Βορίδης;
Ας μείνουμε στο συγκεκριμένο: δικαιώματα γυναικών και γάμος ομοφύλων. Η κομμουνιστική απάντηση πρέπει να είναι διπλή: Αγωνιζόμαστε για το ξερίζωμα της αιτίας ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ είμαστε συνεπείς στο σήμερα για την αυριανή κοινωνία που οραματιζόμαστε. Η κατανόηση ότι πρέπει να ξεριζωθεί η αιτία δηλαδή το ότι πρέπει να ανατραπεί επαναστατικά ο καπιταλισμός και να πεταχτεί στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας μαζί με την φεουδαρχία και την δουλοκτησία είναι αυτό που κυρίως διαχωρίζει τους κομμουνιστές από τους ταχαδικαιωματιστές σοσιαλδημοκράτες. Η συνέπεια πως ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ με την επαναστατική πάλη είμαστε συνεπείς ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ για την αυριανή κοινωνία που οραματιζόμαστε είναι αυτό που διαχωρίζει τους κομμουνιστές και από τους σοσιαλδημοκράτες αλλά και από τους ρεφορμιστές που μιλούν στο όνομα του κομμουνισμού.
Παράδειγμα (σχετικά με την πρόσφατη αντιπαράθεση περί τεκνοθεσιών από ομόφυλα ζευγάρια κλπ): ΝΑΙ, γονέας 1 – γονέας 2 – γονέας 3 … – γονέας 7 δισεκατομμύρια γιατί όλα τα παιδιά του κόσμου είναι δικά μας παιδιά, εμείς αυτήν την κοινωνία οραματιζόμαστε και αυτήν την κοινωνική κομμουνιστική απελευθέρωση πρεσβεύουμε και στο σήμερα. Αδίστακτα, ξεκάθαρα, χωρίς «ναι μεν αλλά», χωρίς υπεκφυγές υποταγής στην συστημική ιδεολογία και σε συντηρητικά ακροατήρια. Άλλο παράδειγμα (σχετικά με την καταπίεση των γυναικών, την έμφυλη βία, τις γυναικοκτονίες): ΝΑΙ, θα κόβεται ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ από την ρίζα το χέρι κάθε κακοποιητή γιατί είμαστε συνεπείς ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ για την αυριανή κοινωνία που οραματιζόμαστε και γιατί δεν παραπέμπουμε την ταξική πάλη του σήμερα σε ένα αόριστο «επέκεινα» ξεπλένοντας έτσι με μαρξίζουσα φρασεολογία τους κακοποιητές (όπως άλλωστε ξεπλένονται παρομοίως και οι συγκεκριμένοι επώνυμοι καπιταλιστές αλλά και συγκεκριμένοι επώνυμοι αστοί πολιτικοί).
Η διαλεκτική σύνδεση του οράματος με την επαναστατική πάλη του σήμερα, της στρατηγικής με την τακτική είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του μαρξισμού – λενινισμού. Και μάλιστα σήμερα που ξαναπυκνώνουν τα μαύρα σύννεφα του φασισμού πάνω από την Ευρώπη και πάνω από όλο τον κόσμο πρέπει να γίνει πεποίθηση πως γι' αυτή την διαλεκτική σύνδεση αύριο θα είναι αργά, τώρα είναι η ώρα.
* Ο Πάνος Παπανικολάου είναι νοσοκομειακός γιατρός, μέλος του Νέου Αριστερού Ρεύματος για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δημοτικός σύμβουλος με την Αριστερή Κίνηση Περιστερίου και εκπρόσωπος του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή στην ΟΕΝΓΕ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)