"Απλή αναλογική" και δημοκρατία α λα καρτ

     Η πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τον εκλογικό νόμο είναι ενδεικτική του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνεται τις δημοκρατικές ελευθερίες γενικότερα. Πλασάρει ένα αναλογικότερο εκλογικό σύστημα σε σχέση με το ισχύον, το οποίο θα εξυπηρετήσει ακόμα καλύτερα  τα σχέδια ανασυγκρότησης του πολιτικού συστήματος στα πλαίσια της συνέχειας του κράτους και της εξελισσόμενης αντεργατικής επιδρομής,  τους εκλογικούς εκβιασμούς, τις «φαστ τρακ» προεκλογικές περιόδους, στο έτσι και αλλιώς εχθρικό έδαφος των εκλογών, προσπαθώντας να το μεταμφιέσει σε «απλή αναλογική».

Καταρχάς, απλή αναλογική με πλαφόν, δεν υπάρχει. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και οι συνοδοιπόροι που βρέθηκαν ή θα βρεθούν στο δρόμο μέχρι την ψήφιση του εκλογικού νόμου, ψεύδονται και εξαπατούν.
Η κατάργηση ή ο περιορισμός ενός αντιδημοκρατικού πλεονεκτήματος δεν είναι «απλή αναλογική». Η μακρά παράδοση εκλογικών «νόμιμων νοθειών» στην Ελλάδα έχει να επιδείξει πολλά «παράξενα» εκλογικά συστήματα, φτιαγμένα πάντα για να εξυπηρετούν την άρχουσα τάξη και να την προστατεύουν.

Τώρα, η δήθεν «κυβέρνηση αριστεράς» έρχεται να συντηρήσει μερικά από τα πιο αντιδραστικά χαρακτηριστικά, όπως είναι και το πλαφόν του 3% για την είσοδο στη Βουλή και να διαιωνίσει την αγαπημένη επιχειρηματολογία του συστήματος περί «χαμένης ψήφου». Ενδιαφέρον είναι ότι τα κυβερνητικά στελέχη, με το ίδιο θράσος που προβάλλουν το «μνημόνιο ως ευκαιρία», επιχειρηματολογούν και υπέρ της «δυνατότητας συνεργασιών χάρη στο πλαφόν του 3%».
Έτσι και αλλιώς, οι λαϊκοί αγώνες δεν γίνονται σε εκλογικά κέντρα, αλλά στις γενικές συνελεύσεις και στους αγώνες, στο συντονισμό κόντρα στις γραφειοκρατικές ηγεσίες, στις απεργίες. Ωστόσο, το μόνο σύστημα που μπορεί να «σφυγμομετρήσει» την κοινωνία, να κατοχυρώσει την αστική αντίληψη περί δημοκρατίας με όλους τους περιορισμούς των κοινοβουλευτικών εκλογικών συστημάτων, είναι η απλή αναλογική, αυτή δηλαδή που δεν φέρνει προς ψήφιση η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αυτή που κάθε ψήφος μετρά και μετρά το ίδιο.